هاوپۆل: Italiano

Elections: let abstention become desertion

Elections: let abstention become desertion

https://umanitanova.org

Once again one thing is clear: the next parliament and the next government will be farer than ever from the exploited classes. Not even two out of three voters went to the polls, in some regions barely one out of two, with turnout nationally standing at 63.9 per cent, a drop of no less than nine percentage points from the previous election. At the time of writing [Monday 26 Sept. In the morning], the vote count has not yet been completed, but the data, already stable, assign the victory to the right-wing coalition. In fact, it seems that despite the drop in voters turnout, the right-wing has maintained the consensus obtained in the previous elections [2018], with just over 12 million votes. If this should lead, as all the official newspapers announce, to a government led by the fascist right, then the military caste, war production and in particular aerospace, Confindustria [Italian industrial employers federation] and the Catholic Church will have the prime standard-bearer of their privileges in government.

But beware, the political agenda of misery and war that we will have to oppose in the coming months was already the one of the government led by Draghi. That agenda would have been assumed by any government, in the name of “national interest”. The official medias and parties have been calling in chorus for a strong government, but since it will not be strong in consensus anyway, we have to imagine that the next government will be strong with the stick.
They will probably try to govern the social conflict with paternalistic handouts, with national unity propaganda, and with the help of the palace opposition through the PD [Democratic Party], the institutional left, and the CGIL [main union, close to PD]. It is important to give a different ground to the struggles, strengthening grassroots structures and forms of social opposition.

Before passing the baton to the next government, Draghi still has some important tasks on its hands: the presentation of the DEF Update Note [one of the main financial measures of the year] and the continuation of negotiations to define the European cap on gas prices. The basic policy guidelines on defence, energy and labour are transversal, as the choices of the various governments of national unity that have followed one another in recent years have shown. The last of these, which united the Lega, FI, M5S, PD, LEU – with repeated attempts to include FdI as well – made it clear to everyone that appeals to vote ‘against fascism’ are empty words for the electoral campaign. This is also why the number of abstainers, 14.8 million, far exceeds the number of votes obtained by any coalition. But abstentionism is not disorientation caused by the turnabout of this or that party. The crisis of consensus mechanisms, even clientelistic ones, together with the general worsening of the living and working conditions of a large part of the population, and the disappearance of any margin of mediation of social conflict, have caused distrust towards political institutions. That distrust exploded in the last 15 years. Since the 2008 elections, the great aim of the parties in election time has been to gather support from the ever-widening ranks of abstentionists. But if those who govern and those who aspire to govern read abstention as a reservoir of votes, as a reservoir of consensus to be contended for, as a passive mass, those who want to radically transform society in a revolutionary sense cannot but recognise in it an element of change. It is not certain that this drive for change cannot sooner or later be reabsorbed into the forms of compatibility of the political system. But non-voting is always a choice, regardless of the reasons behind it. It is an active dimension, the refusal dimension, which already marks the distance from the government, but which can also be the basis for further forms of refusal and opposition.

The images coming out of Russia, with young people fleeing to avoid forced conscription and with protests in the cities against partial mobilisation being harshly repressed, show us that it is possible to reject government-imposed massacre, that even under the severe repressive threat of an authoritarian regime it is possible to choose, reject and act. The force of these examples of anti-war struggle is formidable. They are examples that call us to commit ourselves personally, to organise and give substance to our rejection of war and the war economy.

To tackle the general mistrust in institutions, parties and government, an authoritarian turn has been prepared for some time now. The organs of representative democracy itself are also radically revising institutional forms, seeking stability solutions for political power in the face of distrust in institutions and increasing abstention. In the name of governability, efficiency, stability and the safeguarding of the “national interest”, dirigiste solutions are being pushed forward, also under pressure from increasingly globally influential autocratic models. The developments of the war in Europe have only accelerated these processes. On all sides, propaganda, in a general climate of uncertainty and impending disaster, creates the need for the leader and the “strong government”. But there are those who do not respond to the call to the ballot box, despite the fact that the election campaign has been more than ever focused on the personalities of political leaders, despite the great fears we experience in these years because of the blind alley into which the State and Capital are leading us, from war to pandemic, from misery to climate catastrophe. There is a part of society that does not participate in the election, that has chosen rejection. For the next government it will be a problem in any case. It is up to us and all the forces moving on the terrain of struggles from below to ensure that this rejection of the election is not reabsorbed by some new party or government leader, that it is not conscripted into any army, but that it is transformed into a rejection of war and exploitation, into mass desertion from the slaughter into which the next government will want to throw us.

وەرگێڕانی ماشینی بابەتەکە

هەڵبژاردنەکان: با خۆبەدوورگرتن بێتە جێگری وازهێنان

جارێکی تر شتێک ڕوونە: پەرلەمانی داهاتوو و حکومەتی داهاتوو لە هەموو کاتێک زیاتر لە چینە ئیستغلالکراوەکان دوور دەبن. لە هەر سێ دەنگدەرێک تەنانەت دوو کەس نەچوونە سەر سندوقەکانی دەنگدان، لە هەندێک ناوچەدا بەزەحمەت یەک لە دوو دەنگ، رێژەی بەشداریکردن لە ئاستی نیشتمانیدا بە رێژەی ٦٣.٩% وەستابوو، کە لە هەڵبژاردنەکانی پێشوودا لە ٩ خاڵ کەمتر نەبوو. لە کاتی نووسینی ئەم هەواڵەدا [دووشەممە ٢٦ی ئەیلولی بەیانی]، هێشتا ژمارەی دەنگەکان تەواو نەبووە، بەڵام داتاکان کە پێشتر جێگیرن، سەرکەوتنەکە بۆ هاوپەیمانی ڕاستڕەوەکان دیاری دەکەن. لە ڕاستیدا، پێدەچێت سەرەڕای دابەزینی رێژەی بەشداریکردن لە دەنگدەران، راستڕەوەکان ئەو کۆدەنگییەیان پاراستووە کە لە هەڵبژاردنەکانی پێشوودا بەدەست هاتووە [2018]، بە کەمێک زیاتر لە 12 ملیۆن دەنگ. ئەگەر ئەمە دەبێت ببێتە هۆی، وەک هەموو ڕۆژنامە فەرمییەکان ڕایدەگەیەنن، بۆ حکومەتێک بە سەرۆکایەتی مافی فاشیست، ئەوا کاستی سەربازی، بەرهەمهێنانی جەنگ و بەتایبەتی فڕۆکەوانی، کۆنفیندستریا [فیدراسیۆنی خاوەنکارە پیشەسازییەکانی ئیتاڵیا] و کەنیسەی کاسۆلیکی ستانداردی سەرەکییان دەبێت- هەڵگری ئیمتیازاتی خۆیان لە حکومەتدا.

بەڵام ئاگاداربە، ئەجێندای سیاسی نەهامەتی و شەڕ کە لە چەند مانگی داهاتوودا دەبێت دژایەتی بکەین، پێشتر ئەو کارنامەیە بوو کە درای بە سەرۆکایەتی حکومی بەڕێوەی دەبرد. ئەو ئەجێندایە لەلایەن هەر حكومەتێكەوە، بەناوی “بەرژەوەندی نەتەوەییەوە” گریمانە دەكرا. میدیا و حیزبە فەرمییەکان بۆ حکومەتێکی بەهێز بانگیان کردووە، بەڵام بەو پێیەی بەهەر حاڵ لە کۆدەنگیدا بەهێز نابێت، دەبێت بیخەینە بەرچاومان کە حکومەتی داهاتوو بە دارەکەوە بەهێز دەبێت.
پێدەچێت هەوڵ بدەن ململانێی کۆمەڵایەتی بە پەرتووکەکانی باوکایەتی، بە پڕوپاگەندەی یەکێتی نەتەوەیی، و بە یارمەتی ئۆپۆزسیۆنی کۆشک لە ڕێگەی PD [حزبی دیموکرات]، چەپی دامەزراوەیی و CGIL [یەکێتی سەرەکی، نزیک لە PD] بەڕێوەببەن. گرنگە زەمینەیەکی جیاواز بدرێت بە خەباتەکان، بەهێزکردنی پێکهاتە بنەڕەتییەکان و فۆرمەکانی ئۆپۆزسیۆنی کۆمەڵایەتی.

پێش ئەوەی باتۆنەکە بگوازێتەوە بۆ حکومەتی داهاتوو، دراغی هێشتا هەندێک ئەرکی گرنگی لەسەر دەستی خۆی هەیە: پێشکەشکردنی تێبینی نوێکردنەوەی DEF [یەکێک لە ڕێوشوێنە داراییە سەرەکییەکانی ساڵ] و بەردەوامبوونی دانوستاندنەکان بۆ پێناسەکردنی کاپی ئەوروپی لەسەر نرخی غاز . ڕێنماییە بنەڕەتییەکانی سیاسەت سەبارەت بە بەرگری و وزە و کار، وەک هەڵبژاردنی حکومەتە جیاوازەکانی یەکێتی نەتەوەیی کە لە ساڵانی ڕابردوودا بەدوای یەکتردا هاتووە، دەریانخستووە. دواهەمینیان کە لێگا، FI، M5S، PD، LEU – لەگەڵ هەوڵە دووبارەبووەکان بۆ خستنەڕووی FDI بە هەمان شێوە – بۆ هەمووان ڕوون کردەوە کە بانگەواز دەکەن بۆ دەنگدان بە ‘دژی فاشیزم’ وشەی بەتاڵن بۆ هەڵمەتی هەڵبژاردنەکان. هەروەها هەر لەبەر ئەمەشە کە ژمارەی ئەو دەنگەی کە 14.8 ملیۆن کەسە، زۆر زیاترە لەو دەنگانەی کە هەر هاوپەیمانییەک بەدەستی هێناوە. بەڵام خۆبەزلزانین، سەرلێشێواوی نییە کە بەهۆی وەرچەرخانی ئەم یان ئەو حیزبەوە دروست دەبێت. قەیرانی میکانیزمەکانی کۆدەنگی، تەنانەت ئەوانەی موکلیفی، لەگەڵ خراپبوونی گشتی بارودۆخی زیندوو و کارکردنی بەشێکی زۆری دانیشتووان، و نەمانی هەر پەراوێزێکی نێوەندگیری ململانێی کۆمەڵایەتی، بێمتمانەیی بەرامبەر بە دامەزراوە سیاسییەکان بووە. ئەو بێمتمانەیە لە ١٥ ساڵی ڕابردوودا تەقیەوە. لە دوای هەڵبژاردنەکانی ساڵی ٢٠٠٨ەوە، ئامانجی گەورەی حزبەکان لە کاتی هەڵبژاردنەکاندا بریتی بووە لە کۆکردنەوەی پشتیوانی لە ڕیزەکانی بێبەشکردنی هەمیشەیی کە هەمیشە فاینەری هەیە. بەڵام ئەگەر ئەوانەی حوکمڕانی حوکمڕان دەکەن و ئەوانەی ئاواتەخوازن حوکمڕانی بخوێننەوە وەک خەزنێکی دەنگەکان، وەک خەزنێکی کۆدەنگی کە بۆیان هەیە، وەک جەماوەرێکی پاسیڤ کە دەیانەوێت کۆمەڵگا بە مانایەکی شۆڕشگێڕانە بگۆڕن، ناتوانن دانیان پێدا نەنێن، بەڵام نازانن دانیان پێدا بنێن. توخمێکی گۆڕانکاری. دڵنیا نییە کە ئەم پاڵنەرە بۆ گۆڕانکارییەکان ناتوانرێت درەنگ یان درەنگ لە فۆرمەکانی گونجانی سیستەمی سیاسیدا هەڵبمژرێت. بەڵام بێ دەنگدان هەمیشە هەڵبژاردنێکە، بەبێ گوێدانە هۆکارەکانی پشتی. ڕەهەندێکی چالاکە، ڕەهەندی رەتکردنەوە، کە لە ئێستاوە مەودای حکومەت دیاری دەکات، بەڵام دەتوانێت بنەمایەک بێت بۆ فۆرمەکانی زیاتری رەتکردنەوە و دژایەتی.

ئەو وێنانەی کە لە ڕووسیا دێنە دەرەوە، گەنجان هەڵدێن بۆ ئەوەی لە پۆستی زۆرەملێ و ناڕەزایەتییەکان لە شارەکان دژی کۆکردنەوەی بەشەکی سەرکوت بکرێن، نیشانمان دەدەن کە دەکرێت کۆمەڵکوژیی سەپێنراو لەلایەن حکومەتەوە ڕەت بکرێتەوە، کە تەنانەت لە ژێر هەڕەشەی سەرکوتکەری توندیشدا رژێمی تاکڕەوانە دەتوانرێت هەڵبژێردرێت و رەت بکرێتەوە و کاربکات. هێزی ئەم نموونانەی خەباتی دژە جەنگ زۆر ترسناکە. ئەوان نموونەن کە بانگمان دەکەن بۆ ئەوەی خۆمان بە شێوەیەکی شەخسی پابەند بکەین، بۆ ڕێکخستن و پێدانی ماددە بە ڕەتکردنەوەی شەڕ و ئابووری جەنگمان.

بۆ ڕووبەڕووبوونەوەی بێمتمانەیی گشتی بە دامەزراوە و حیزب و حکومەت، ماوەیەکە وەرچەرخانێکی تاکڕەو ئامادەکراوە. هەروەها ئۆرگانەکانی دیموکراسی نوێنەرایەتی خۆیان بە شێوەیەکی ڕیشەیی پێداچوونەوە بە فۆرمەکانی دامەزراوەییدا دەکەن، بەدوای چارەسەری سەقامگیریدا دەگەڕێن بۆ دەسەڵاتی سیاسی لە بەرامبەر بێمتمانەیی بە دامەزراوەکان و زیادکردنی خۆبەدوورگرتن. بە ناوی حوکمڕانی، کارایی، سەقامگیری و پاراستنی “بەرژەوەندی نیشتمانی”، چارەسەرەکانی دیریگێستێ پاڵیان پێدەنرێت بۆ پێشەوە، هەروەها لە ژێر فشاری مۆدێلە خۆسەپێنییەکانی کاریگەری جیهانیدا. پێشهاتەکانی شەڕ لە ئەوروپا تەنیا ئەم پرۆسانەیان خێراتر کردووە. لە هەموو لایەکەوە، پڕوپاگەندە، لە کەشوهەوای گشتی نادڵنیایی و کارەساتی نزیکدا، پێویستی بە سەرکردە و “حکومەتی بەهێز” دروست دەکات. بەڵام کەسانێک هەن کە وەڵامی بانگەوازی سندوقی دەنگدان نادەنەوە، سەرەڕای ئەوەی کە هەڵمەتی هەڵبژاردنەکان زیاتر لە جاران سەرنجی لەسەر کەسایەتی سەرکردە سیاسییەکان بووە، سەرەڕای ئەو ترسە گەورانەی کە لەم ساڵانەدا ئەزموونیان دەکەین بەهۆی ئەو کوێرە کوێرەوەیە کە دەوڵەت و پایتەخت ئێمەی تێدەپەڕێنێت، لە شەڕەوە تا پەتا، لە نەهامەتیەوە تا کارەساتی کەشوهەوا. بەشێک لە کۆمەڵگا هەیە کە بەشداری لە هەڵبژاردنەکەدا ناکات، کە ڕەتکردنەوەیان هەڵبژاردووە. بۆ حکومەتی داهاتوو لە هەر حاڵەتێکدا کێشەیەک دەبێت. ئەوە پەیوەستە بە ئێمە و هەموو ئەو هێزانەی کە لەسەر زەوی خەباتەکان لە خوارەوە دەجووڵێن بۆ ئەوەی دڵنیا بین لەوەی کە ئەم رەتکردنەوەی هەڵبژاردنە لەلایەن هەندێک حزبی نوێ یان سەرۆکی حکومەتەوە هەڵناگیرێەوە، کە نەخراوەتە ناو هیچ سوپایەکەوە، بەڵکو گۆڕانکاری بەسەردا هاتووە. لە ڕەتکردنەوەی شەڕ و ئیستغلالکردن، لە وازهێنانی جەماوەری لە سەربڕین کە حکومەتی داهاتوو دەیەوێت فڕێمان بدات.

—————————

لینکی سایتی (مرۆڤایەتی نوێ) لەتەک وەرگێڕی ماشینی

https://umanitanova-org.translate.goog/?_x_tr_sl=auto&_x_tr_tl=ckb&_x_tr_hl=en-US&_x_tr_pto=wapp

حکم زندان دوباره زندان سهیل عربی ***** سهيل عربي يحكم عليه بالسجن مرة أخرى ***** دووبارە سەپاندنەوەی سزای بەندکردن لە سەر سوهەیل عەرەبی ***** Soheil Arabi sentenced to prison again ***** Nouvelle condamnation pour Soheil Arabi ***** Soheil Arabi erneut zu einer Gefängnisstrafe verurteilt

حکم زندان دوباره زندان سهیل عربی

سهیل عربی یک فعال سیاسی آنارشیست است. او از ۷ نوامبر ۲۰۱۳ تا ۱۶ نوامبر ۲۰۲۱ زندانی سیاسی بود. دستگاه قضائی حکومت کنونی با استفاده از اتهاماتی همچون «توهین به مقدسات دینی، فعالیت تبلیغی علیه نظام و توهین به رهبری» وی را زندانی کرد . سهیل در طی سال‌های طولانی حبس نیز زیر فشار بود. نه فقط یک روز از مرخصی محروم ماند، بلکه برای «تنبیه» فزون‌تر او را از زندان تهران بزرگ به زندان رجایی‌شهر کرج بردند. این هم برای زندان‌بانان کافی نبود، بنابراین به سهیل زندان انفرادی را نیز تحمیل کردند. برای مثال او روز ۲۰ اکتبر ۲۰۲۰ به خانواده‌اش اطلاع داد که به مدت ۳۳ روز در زندان انفرادی بوده است.

هر چند سهیل دوران محکومیت خود را سپری کرده بود، اما بدون پیگیری وکیل نمی‌خواستند آزادش کنند. سرانجام او را آزاد کردند و گفتند که باید به مدت دو سال هزار کیلومتر دورتر از محل زندگی‌اش به تبعید برود. این چنین بود که او را به برازجان فرستادند.

سهیل عربی پرونده دیگری با اتهاماتی بس واهی با عناوینی چون «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی به وسیله سامانه های مخابراتی» دارد. دادگاه تجدید نظر استان تهران روز ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱ محکومیت‌های او را برای این پرونده تأیید کرد که عبارتند از: ۲ سال حبس تعزیری، پرداخت ۵ میلیون تومان جزای نقدی، لزوم کسب مجوز از مقام قضایی به منظور خروج از کشور به مدت ۲ سال و ۲ سال حضور فصلی در دفتر نظارت و پیگیری ضابطین.

روز ۷ آوریل ۲۰۲۲ برای سهیل عربی احضاریه‌ای فرستاده‌اند و از او خواسته‌اند که برای اجرای دو سال حبس ناعادلانه و بی‌دلیل خود را به مقامات قضائی معرفی کند. حکم زندان دوباره زندان سهیل و بقیه مجازات‌ها علیه او باید فوراً متوقف و لغو شوند. تعرض به حقوق ابتدائی سهیل عربی و همه فعالان سیاسی و اجتماعی بس است!

Continue reading “حکم زندان دوباره زندان سهیل عربی ***** سهيل عربي يحكم عليه بالسجن مرة أخرى ***** دووبارە سەپاندنەوەی سزای بەندکردن لە سەر سوهەیل عەرەبی ***** Soheil Arabi sentenced to prison again ***** Nouvelle condamnation pour Soheil Arabi ***** Soheil Arabi erneut zu einer Gefängnisstrafe verurteilt”

Against the war, for global solidarity – Contra la guerra, por la solidaridad mundial – Contro la guerra, per la solidarietà globale – Contre la guerre, pour une solidarité mondiale – Contra a guerra, pela solidariedade mundial – Срещу войната, за глобална солидарност – دژ بە جەنگ، لەپێناو هاوپشتی جیهانیی Dij be ceng, lepênaw hawpiştî cîhanîy.

IFA logo - The International of Anarchist Federations

دژ بە جەنگ، لەپێناو هاوپشتی جیهانیی

کۆمیتەی پەیوەندییەکانی فێدراسیۆنی نێونەتەوەیی ئەنارکیست (کریفا) ڕۆژانی 19 و 20 مارچی 2022 لە مارسێل کۆبووەوە و لەبارەی گرفتەکانی جەنگی ئۆکرانیا گفتوگۆی کرد. وێڕای هەبوونی بۆچوونی جیاواز لەسەر هەندێک خاڵ لەنێوان ئەندامانی فێدراسیۆنەکان، پابەند دەبین بە بەردەوامبوون لە ئاڵوگۆڕکردنی بۆچوونەکان و هەرئاوا مشتومڕی بنیاتنەرانە، خاڵە هاوبەشە گرنگەکان لە ئەنجامی ئەو گفتوگۆیە بەرجەستە بوون.

ئێمە هاوکات تاوانی دوژمنکارانەی حکومەتی ڕووسیە بۆ سەر ئۆکرانیا و گشت لەشکرکێشییەکان سەرکۆنە دەکەین و لە کەسانی ستەمکراوی هەر دوو بەری سنوور پشتیوانی دەکەین، چالاکییەکانی خۆمان وەک هاوپشتی بۆ قوربانییەکانی بەیەکادانەکان و پەنابەران و هەڵهاتوانی جەنگ و زیندانییەکانی هەر دوو لای جەنگەکە و دەرهاویشتە تەشەنەکردووەکانی، پەرەپێدەدەین. لە چوارچێوەی ئەوەی کە ئێمە لەنێو کامە فێدراسیۆنە جیاوازەکان هەڵمەتدەکەین ، پێویستە کە ئێمە لەسەر ڕۆڵی ناتۆ و دەوڵەتی ئەمەریکا و دەوڵەتانی یەکێتی ئەورپا دژ بین و لە دەستی ئەوان لە لەبارکردنی زەمینەسازیی پێشینە بۆ هێرشی دەوڵەتی ڕووسیە بە هاوپشتی دراوسێ دەسکەلاکەی [بێلاڕووس] بۆ سەر دراوسێیەکی لاوازی، پەردە هەڵماڵین. ئێمە هەڵکشانی دەسەڵاتگەرایی ئەم ساڵانەی دوایی لە سەرتاسەری جیهان سەرکۆنە دەکەین، کە لە پەرەسەندنی ڕۆڵی سوپا لەنێو ڕامیارییە گشتییەکان دەبیندرێت. لە بارودۆخی ئێستا ئێمە بەتاییبەتیی لەسەر ئەوە جەخت دەکەین و پەردەهەڵدەماڵین، کە چۆن هەڵکشانی میلیتاریزم[عەسکەرتارییی] لەنێو کۆمەڵ لە چوارچێوەی زیاترکردنی لەشکرگەریی لە سەرانسەری یەکێتی ئەوروپا لەنێوان بانگەشە گشتییەکان بۆ بوونی سوپای ئەوروپیی لەسەر خەرجە کۆمەڵایەتییەکان ڕوودەدات.

هەمیسە بەشی کەسانی هەژار و سەرکوتکراوی جیهان لەنێو جەنگەکان دۆڕان بووە و دەبێت. ئەوان وەکو سووتەمەنی و وزەی تۆپەکانیان لێهاتووە، وەک بەرەنجامی ئەو جەنگە لە شوێنی خۆیان هەڵکەنراون و تووشی برسییەتی و نەخۆشی بوون. هاوکات بوەرچەرخێنەرانی جیهان لە کۆنترۆڵکردنی داهات و دەرامەتەکانی جیهان بەردەوام هەن. ئێمە لە دژی سەرمایەداری جیهانیی و نەتەوەگەرایی ڕادەوەستین، کە هۆکاری جەنگ بوون و هەن. ئێمە لە بەرانبەر ئەو جەنگە و دژ بە پیشەسازیی جەنگ و خەرجە گشتییەکانی جەنگ دەبێت جەنگی چینایەتی بەرپابکەین، هەرئاوا دژ بە سەراپای لۆجیکی جەنگ و بۆ هەڵخڕاندنی فراوانترین بزووتنی ئاسۆیانەی کرێکاران و کۆمەڵەکانیان ڕابین.

هەرئاواش لەسەر مەترسی هەڵەکردن لە بەرگریکردن لە نەتەوەی “ئێمە” یان وڵاتی “ئێمە“، پێداگریی دەکەینەوە و لەسەر هەڵوێستی دژە–نەتەوەیی و بەجێهێشتنی بەرەی جەنگ جەخت دەکەینەوە، کە دوژمنی ئێمە وڵاتی «ئێمە و دەوڵەتی نەتەوەیی “ئێمە” و بورجوازی نەتەوەیییە. لەجیاتی ئەوانە ئامانجی ئێمە پێکهێنان و هەڵخراندنی هاوپشتییە لەنێوان هەموو پڕۆلیتارەکان، هەرئاوا ئاشکراکردنی کاراکتەری جیهانیی دەوڵەتە سەرمایەدارەکانە.

بەهای مێژوویی نێونەتەوەیی و هاوپشتیی و نزیکایەتیی جیهانیی خۆمان لە دەرەوەی هەموو سنوورەکان پشتڕاست دەکەینەوە. ئێمە دووبارەی دژایەتی خۆمان بەرانبەر هەموو تاوانەکان و کوشتارەکانی سەرمایەداری و
دەوڵەت ڕادەگەیێنینەوە، هەر لە جێنۆسایدکردنی ڕەشپێستەکان و دانیشتووانە بوومییەکان، ئەوەی هەر ئێستا لە بەرازیل و ئەمەریکای لاتین و سەرتاسەری باشووری جیهان بەردەوامە، تاکو بە وێرانکردنی ژینگە دەگات، کە بە هۆی لۆجیکی دەوڵەتەکان و قازانج و بازاڕەکان، سەراپای ژیان لەسەر ئەستێرەکەی ئێمە [گۆی زەوی] ڕووبەڕووی لەنێوچوون دەکاتەوە.

لەنێو جەنگی بەردەوامی سەرکوتکەران دژ بە سەرکوتکراوان، ئێمە خراپتربوونی بار و دۆخەکانی ژیانی کەسانی هەژار لە چوارلای جیهان دەبینین، کە بەهۆی پەتاکان و ئافاتەکان و جەنگە ناوچەییەکان لەم ساڵانەی دوایی ڕوویانداوە، هەرئاوا وەک بەرەنجامی هەڵکشانی تێچووی کاڵا و پێداویستییە سەرەتاییەکان و لەوەش زیاتر خەرجکردنی زیاتر بۆ چەک و تەقەمەنی به هۆی ئابووریی جەنگ. ئێمە بەتایبەتی لەسەر تراجیدیای کۆچەران و پەراوێزخراوان و کەسانی قوربانیی نەژادپەرستی، کە لە زۆربەی مافە سەرەتاییەکان بێبەشکراون ڕادەوەستین و شان بە شانی ئەو کەسانەی فەرامۆش کراون و لەتەک ئەوان جیاوازیی کراوە، دژ بە دەوڵەت و سەرمایەداری و فاشیسزم و نەژادپەرستی و باوکسالاریی و چەوساندنەوە دەوەستینەوە.

کۆمیتەی پەیوەندییەکانی فێدراسیۆنی نێونەتەوەیی ئەنارکیست (کریفا)

ڕۆژانی 19 و 20 مارچی 2022

لە مارسێل

Dij be ceng, lepênaw hawpiştî cîhanîy

Komîtey peywendîyekanî fêdrasyonî nêwneteweyî enarkîst (krîfa) rojanî 19 û 20 marçî 2022 le marsêl kobuwewe û lebarey griftekanî cengî okranya giftugoy kird. Wêrray hebûnî boçûnî cyawaz leser hendêk xall lenêwan endamanî fêdrasyonekan, pabend debîn be berdewambûn le allugorrkirdnî boçûnekan û herawa miştumrrî binyatnerane, xalle hawbeşe gringekan le encamî ew giftugoye berceste bûn.

Ême hawkat tawanî dujminkaraney hkumetî rûsye bo ser okranya û gişt leşkirkêşîyekan serkone dekeyn û le kesanî stemkrawî her dû berî snûr piştîwanî dekeyn, çalakîyekanî xoman wek hawpiştî bo qurbanîyekanî beyekadanekan û penaberan û hellhatwanî ceng û zîndanîyekanî her dû lay cengeke û derhawîşte teşenekirduwekanî, perepêdedeyn. Le çwarçêwey ewey ke ême lenêw kame fêdrasyone cyawazekan hellmetdekeyn , pêwîste ke ême leser rollî nato û dewlletî emerîka û dewlletanî yekêtî ewirpa dij bîn û le destî ewan le lebarkirdnî zemînesazîy pêşîne bo hêrşî dewlletî rûsye be hawpiştî drawsê deskelakey [bêlarrûs] bo ser drawsêyekî lawazî, perde hellmallîn. Ême hellkişanî desellatgerayî em sallaney dwayî le sertaserî cîhan serkone dekeyn, ke le peresendinî rollî supa lenêw ramyarîye giştîyekan debîndirêt. Le barudoxî êsta ême betayîbetîy leser ewe cext dekeyn û perdehelldemallîn, ke çon hellkişanî mîlîtarîzm[‘eskertarîyî] lenêw komell le çwarçêwey zyatirkirdnî leşkirgerîy le seranserî yekêtî ewrupa lenêwan bangeşe giştîyekan bo bûnî supay ewrupîy leser xerce komellayetîyekan rûdedat.

Hemîse beşî kesanî hejar û serkutkrawî cîhan lenêw cengekan dorran buwe û debêt. Ewan weku sûtemenî û wzey topekanyan lêhatuwe, wek berencamî ew cenge le şwênî xoyan hellkenrawn û tûşî birsîyetî û nexoşî bûn. Hawkat bwerçerxêneranî cîhan le kontrollkirdnî dahat û derametekanî cîhan berdewam hen. Ême le djî sermayedarî cîhanîy û netewegerayî radewestîn, ke hokarî ceng bûn û hen. Ême le beranber ew cenge û dij be pîşesazîy ceng û xerce giştîyekanî ceng debêt cengî çînayetî berpabkeyn, herawa dij be serapay locîkî ceng û bo hellxirrandinî frawantirîn bzûtnî asoyaney krêkaran û komellekanyan rabîn.

Herawaş leser metrisî hellekirdin le bergirîkirdin le netewey “ême” yan wllatî “ême”, pêdagrîy dekeynewe û leser hellwêstî dje–neteweyî û becêhêştinî berey ceng cext dekeynewe, ke dujminî ême wllatî “ême û dewlletî neteweyî “ême” û burcwazî neteweyîye. Lecyatî ewane amancî ême pêkhênan û hellixrandinî hawpiştîye lenêwan hemû prrolîtarekan, herawa aşkrakirdnî karakterî cîhanîy dewllete sermayedarekane.

Behay mêjûîy nêwneteweyî û hawpiştîy û nzîkayetîy cîhanîy xoman le derewey hemû snûrekan piştrrast dekeynewe. Ême dûbarey djayetî xoman beranber hemû tawanekan û kuştarekanî sermayedarî û

Dewllet radegeyênînewe, her le cênosaydkirdnî reşpêstekan û danîştuwane bûmîyekan, ewey her êsta le berazîl û emerîkay latîn û sertaserî başûrî cîhan berdewame, taku be wêrankirdnî jînge degat, ke be hoy locîkî dewlletekan û qazanc û bazarrekan, serapay jyan leser estêrekey ême [goy zewî] rûberrûy lenêwçûn dekatewe.

Lenêw cengî berdewamî serkutkeran dij be serkutkrawan, ême xraptirbûnî bar û doxekanî jyanî kesanî hejar le çwarlay cîhan debînîn, ke behoy petakan û afatekan û cenge nawçeyyekan lem sallaney dwayî rûyandawe, herawa wek berencamî hellkişanî têçûy kalla û pêdawîstîye seretayyekan û leweş zyatir xerckirdnî zyatir bo çek û teqemenî be hoy abûrîy ceng. Ême betaybetî leser tracîdyay koçeran û perawêzixrawan û kesanî qurbanîy nejadpersitî, ke le zorbey mafe seretayyekan bêbeşkrawn radewestîn û şan be şanî ew kesaney feramoş krawn û letek ewan cyawazîy krawe, dij be dewllet û sermayedarî û faşîszim û nejadpersitî û bawksalarîy û çewsandnewe dewestînewe.

Komîtey Peywendîyekanî Fêdrasyonî Nêwneteweyî Enarkîst (CRIFA)

Rojanî 19 û 20 Marçî 2022

le Marsêl

La traducción al castellano está abajo. Di seguito la traduzione in italiano. Lire ci-dessous en français. Leia abaixo em português. Прочетете по-долу на български.
Prochetete po-dolu na bŭlgarski. Kurdish here [PDF] دژ بە جەنگ، لەپێناو هاوپشتی جیهانیی

Against the war, for global solidarity

The Committee of Relations of the International of Anarchist Federations (CRIFA) met in Marseille on 19-20 March 2022, and discussed matters on the ongoing war in Ukraine. Although there are different views on some points among member Federations, on which we commit to continue exchange and constructive discussion, important common points emerged from the discussion.

We condemn the criminal aggression to Ukraine promoted by the Russian government, alongside all militarisms, and we stand in solidarity with oppressed people from both sides of the border, promoting active support to the victims of the conflict, to refugees, deserters and prisoners from all sides of this war and of its potential expansion. In the contexts in which our different federations operate, we must expose and oppose the role of NATO, the US and the EU in also creating the preconditions for allowing the Russian state to attack its weaker neighbour with the complicity of its puppet, Belarus. We denounce the rise of authoritarianism across the world in recent years, which has seen the growing role of armies in public policies. With the current situation, we especially stress the growing militarization of society in the context of increasing rearmament across the EU, amidst generalized calls for a European Army, to the detriment of social expenditure.

The poor and oppressed people of the world are always the losers in wars. They have become cannon fodder and have been uprooted from their homes, and face poverty and sickness as a result of this war. At the same time, the global bosses continue to work to control the world’s resources. We stand against global capitalism and nationalism that are the causes of war. Instead we have to fight the class war, countering the war industry and public spending on war, and the whole logic of war, and to promote wider horizontal mobilizations of workers and collectivities.

We likewise stress the danger of making the mistake of defending “our” nation or “our” country, highlighting our anti-nationalist and defeatist/refusal positions, as our enemy is in “our” country and it’s “our” national state or national bourgeoisie. Instead we aim to build solidarity amongst all proletarians, and stress the global character of capitalist states.

Confirming our historical values of internationalism, solidarity and global kinship across borders, we confirm our opposition to all crimes and massacres perpetrated by the capital and the state, from the genocide of Black and indigenous peoples that continues today in Brazil, Latin America and all across the Global South, to the destruction of the environments perpetrated by the logic of states, profit and markets which is threatening the very life of our planet.

In the perennial war of the oppressors against the oppressed, we see the worsening of the living conditions of poor people around the world due to the pandemic and regional wars that began in recent years, as a consequence of the growing cost of basic commodities and further spending on armaments due to war economy. We especially stress the tragedy of migrants, marginalized and racialized people who are denied the most basic rights, and we stand alongside the last, the forgotten, the discriminated, against states, capitalism, fascism, racism, patriarchy and exploitation.

Contra la guerra, por la solidaridad mundial

El Comité de Relaciones de la Internacional de Federaciones Anarquistas (CRIFA), reunido en Marsella los días 19 y 20 de marzo de 2022, ha debatido asuntos sobre la guerra en curso en Ucrania. Aunque hay diferentes puntos de vista entre las Federaciones miembros, sobre los que nos comprometemos a continuar el intercambio y el debate constructivo, importantes puntos comunes han surgido del debate.

Condenamos la criminal agresión a Ucrania promovida por el gobierno ruso, junto a todos los militarismos, y nos solidarizamos con los pueblos oprimidos de ambos lados de la frontera, promoviendo el apoyo activo a las víctimas del conflicto, a lxs refugiadxs, desertorxs y prisionerxs de todos los bandos de esta guerra y de su potencial expansión.

En los contextos en los que operan nuestras diferentes federaciones, debemos denunciar y oponernos al papel de la OTAN, de los EEUU y de la UE en la creación, también, de las condiciones previas para permitir que el Estado ruso ataque a su vecino más débil con la complicidad de su títere, Bielorrusia. Denunciamos el aumento del autoritarismo en todo el mundo en los últimos años, que ha visto el creciente papel de los ejércitos en las políticas públicas. Con la situación actual, destacamos especialmente la creciente militarización de la sociedad en el contexto del creciente rearme en toda la UE, en medio de los llamamientos generalizados a favor de un Ejército Europeo, en detrimento del gasto social.

Lxs pobres y oprimidxs del mundo son siempre lxs perdedorxs en las guerras. Se han convertido en carne de cañón y han sido desarraigadxs de sus hogares, y se enfrentan a la pobreza y la enfermedad como resultado de esta guerra. Al mismo tiempo, lxs patronxs globales siguen trabajando para controlar los recursos del planeta. Nos oponemos al capitalismo global y al nacionalismo que son las causas de la guerra. Por el contrario, tenemos que luchar en la guerra de clases, contrarrestando la industria bélica y el gasto público en la guerra, y toda la lógica de la guerra, y promover movilizaciones horizontales más amplias de lxs trabajadorxs y las colectividades.

Asimismo, insistimos en el peligro de cometer el error de defender a “nuestra” nación o “nuestro” país, resaltando nuestras posiciones anti-nacionalistas y de negación/rechazo, ya que nuestro enemigo está en “nuestro” país y es “nuestro” estado nacional o burguesía nacional. Por el contrario, pretendemos construir la solidaridad entre todxs lxs proletarixs y subrayar el carácter global de los estados capitalistas.

Reafirmando nuestros valores históricos de internacionalismo, solidaridad y parentesco global más allá de las fronteras, confirmamos nuestra oposición a todos los crímenes y masacres perpetrados por el capital y el Estado, desde el genocidio de los pueblos negros e indígenas que continúa hoy en Brasil, América Latina y en todo el Sur Global, hasta la destrucción del medio ambiente perpetrada por la lógica de los Estados, la ganancia y los mercados que está amenazando la vida misma de nuestro planeta.

En la guerra perenne de lxs opresorxs contra lxs oprimidxs, vemos el empeoramiento de las condiciones de vida de lxs pobrxs en todo el mundo debido a la pandemia y a las guerras regionales iniciadas en los últimos años, como consecuencia del aumento del coste de los productos básicos y del mayor gasto en armamento debido a la economía de guerra. Insistimos especialmente en el drama de lxs migrantes, de lxs individuxs marginadxs y racializadxs a lxs que se les niegan los derechos más básicos, y nos ponemos al lado de lxs últimxs, de lxs olvidadxs, de lxs discriminadxs, contra los estados, el capitalismo, el fascismo, el racismo, el patriarcado y la explotación.

Contro la guerra, per la solidarietà globale

La Commissione di Relazioni dell’Internazionale di Federazioni Anarchiche (CRIFA) si è riunita a Marsiglia dal 19 al 20 marzo 2022 e ha discusso sulla guerra in corso in Ucraina. Benché tra le Federazioni che compongono l’Internazionale ci siano delle visioni diverse su alcuni punti, sui quali ci impegniamo a continuare un confronto e una discussione costruttiva, dal dibattito sono emersi importanti punti comuni.

Condanniamo l’aggressione criminale all’Ucraina promossa dal governo russo, così come condanniamo tutti i militarismi, solidali con oppress* e sfruttat* su entrambi i lati del confine, promuoviamo un sostegno attivo alle vittime del conflitto, alle persone in fuga, rifugiate, prigioniere e a chi diserta da ogni lato di questa guerra e della sua possibile espansione. Nei contesti territoriali in cui le nostre diverse federazioni sono presenti, denunciamo e contrastiamo il ruolo che NATO, Stati Uniti e UE hanno giocato, anche nel creare le precondizioni che hanno permesso allo Stato russo di attaccare il suo vicino più debole con la complicità del suo burattino la Bielorussia. Denunciamo la crescita dell’autoritarismo nel mondo negli ultimi anni, che ha visto rafforzarsi il ruolo degli eserciti nelle politiche pubbliche. Nella situazione attuale sottolineiamo in particolare la crescente militarizzazione della società, la corsa al riarmo in tutta l’UE e le richieste generalizzate di un esercito europeo che andranno ancora una volta a tagliare la spesa sociale.

Le classi oppresse e povere del mondo sono sempre perdenti nelle guerre. Sono carne da cannone, sradicate dalle proprie case, costrette ad affrontare povertà e malattie a causa della guerra. Allo stesso tempo, i padroni del mondo continuano a fare affari per controllare le risorse mondiali. Ci opponiamo al capitalismo globale e al nazionalismo, cause della guerra. Quella che dobbiamo invece combattere è la guerra di classe, contrastando l’industria bellica, le spese militari e l’intera logica della guerra, e promuovere lotte orizzontali più ampie di lavoratori e di lavoratrici e collettività.

Evidenziamo allo stesso modo quanto sia pericoloso l’errore di difendere la “nostra” nazione o il “nostro” paese, e rivendichiamo le nostre posizioni antinazionaliste, disfattiste e per la diserzione, poiché il nemico è nel “nostro” paese ed è il “nostro” stato, la “nostra” borghesia nazionale. Invece invitiamo a creare solidarietà tra tutte le proletar*, e a denunciare il carattere globale del capitalismo e dello stato.

Confermando i nostri valori storici di internazionalismo, solidarietà e fratellanza globale oltre ogni confine, confermiamo la nostra opposizione a tutti i crimini e i massacri perpetrati dal capitale e dallo stato, a partire dal genocidio delle popolazioni nere e indigene che continua tutt’oggi in Brasile, in America Latina e in tutto il “Sud” del mondo, alla devastazione ambientale perpetrata dalla logica del profitto, dei mercati e degli Stati, che minaccia la vita stessa del nostro pianeta.

Nella perenne guerra degli oppressori contro le oppress*, assistiamo al peggioramento delle condizioni di vita dei poveri nel mondo a causa della pandemia e delle guerre regionali iniziate negli ultimi anni, che assieme alle spese per armamenti causate dell’economia di guerra hanno contribuito a determinare il costo crescente dei beni di prima necessità. Sottolineiamo in particolare la tragedia dei migranti, delle persone emarginate e razializzate a cui vengono negati i diritti più elementari, e siamo al fianco degli ultimi, dei dimenticati, dei discriminati, contro gli stati, il capitalismo, il fascismo, il razzismo, il patriarcato e lo sfruttamento.

Commissione di Relazioni dell’Internazionale di Federazioni Anarchiche (CRIFA)
Marsiglia, 19 e 20 marzo 2022

Contre la guerre, pour une solidarité mondiale

Le Comité des relations de l’Internationale des fédérations anarchistes (CRIFA) s’est réuni à Marseille les 19 et 20 mars 2022, et a discuté des questions relatives à la guerre en cours en Ukraine. Bien qu’il y ait des points de vue différents sur certains points entre les Fédérations membres, sur lesquels nous nous engageons à poursuivre un échange et une discussion constructive, d’importants points communs sont ressortis de la discussion.

Nous condamnons l’agression criminelle contre l’Ukraine promue par le gouvernement russe, ainsi que tous les militarismes, et nous sommes solidaires des personnes opprimées des deux côtés de la frontière, en promouvant un soutien actif aux victimes du conflit, aux réfugiés, aux déserteurs et aux prisonniers de tous les côtés de cette guerre et de son expansion potentielle. Dans les contextes dans lesquels nos différentes fédérations opèrent, nous devons dénoncer et nous opposer au rôle de l’OTAN, des États-Unis et de l’UE qui créent également les conditions préalables permettant à l’État russe d’attaquer son voisin plus faible avec la complicité de sa marionnette, la Biélorussie. Nous dénonçons la montée de l’autoritarisme dans le monde ces dernières années, qui a vu le rôle croissant des armées dans les politiques publiques. Dans la situation actuelle, nous soulignons particulièrement la militarisation croissante de la société dans le contexte d’un réarmement croissant dans l’UE, au milieu d’appels généralisés à une armée européenne, au détriment des dépenses sociales.

Les populations pauvres et opprimées du monde sont toujours les perdants des guerres. Ils sont devenus de la chair à canon, ont été déracinés de leurs foyers et sont confrontés à la pauvreté et à la maladie à cause de cette guerre. Dans le même temps, les patrons du monde continuent à travailler pour contrôler les ressources du monde. Nous nous opposons au capitalisme mondial et au nationalisme qui sont les causes de la guerre. Au lieu de cela, nous devons mener la guerre de classe, en contrant l’industrie de guerre et les dépenses publiques pour la guerre, ainsi que toute la logique de la guerre, et promouvoir des mobilisations horizontales plus larges des travailleurs et des collectivités.

De même, nous soulignons le danger de commettre l’erreur de défendre “notre” nation ou “notre” pays, en mettant en avant nos positions anti-nationalistes et défaitistes/de refus, car notre ennemi se trouve dans “notre” pays et c’est “notre” État national ou notre bourgeoisie nationale. Au lieu de cela, nous visons à construire la solidarité entre tous les prolétaires, et à souligner le caractère mondial des États capitalistes.

Confirmant nos valeurs historiques d’internationalisme, de solidarité et de parenté mondiale au-delà des frontières, nous confirmons notre opposition à tous les crimes et massacres perpétrés par le capital et l’État, du génocide des peuples noirs et indigènes qui se poursuit aujourd’hui au Brésil, en Amérique latine et dans tout le Sud, à la destruction de l’environnement perpétrée par la logique des États, du profit et des marchés qui menace la vie même de notre planète.

Dans la guerre perpétuelle des oppresseurs contre les opprimés, nous constatons l’aggravation des conditions de vie des pauvres dans le monde en raison des pandémies et des guerres régionales qui ont commencé ces dernières années, en raison de l’augmentation du coût des produits de base et des dépenses supplémentaires en armement dues à l’économie de guerre. Nous soulignons tout particulièrement la tragédie des migrants, des personnes marginalisées et racisées qui se voient refuser les droits les plus élémentaires, et nous sommes aux côtés des derniers, des oubliés, des discriminés, contre les États, le capitalisme, le fascisme, le racisme, le patriarcat et l’exploitation.

Le Comité des relations de l’Internationale des fédérations anarchistes

Contra a guerra, pela solidariedade mundial

O Comité de Relações da Internacional de Federações Anarquistas (CRIFA), reunido em Marselha nos dias 19 e 20 de Março, aprovou o comunicado que se segue:

Condenamos a criminosa agressão à Ucrânia promovida pelo governo russo, em conjunto com todos os militarismos, e solidarizamo-nos com os povos oprimidos de ambos os lados da fronteira, promovendo o apoio ativo às vitimas do conflito, aos refugiadxs, desertorxs e prisioneirxs dos dois bandos desta guerra e da sua potencial expansão. Nos contextos em que agem as nossas diferentes federações, devemos denunciar e opormo-nos ao papel da NATO, dos Estados Unidos e da UE na criação, também, das condições prévias que permitiram ao Estado russo atacar o seu vizinho mais débil com a cumplicidade da sua marionete, a Bielorússia. Denunciamos o crescimento do autoritarismo em todo o mundo nos últimos anos, em que se viu o papel crescente dos exércitos nas políticas públicas. Com a situação atual, destacamos especialmente a crescente militarização da sociedade, no contexto do aumento do rearmamento em toda a UE, entre apelos generalizados para a criação de um Exército Europeu em detrimento das despesas sociais.

Xs pobres e xs oprimidxs do mundo são sempre xs perdedorxs em todas as guerras. Convertem-se em carne para canhão e são tiradxs à força das suas casas, e deparam-se com a pobreza e a doença em consequência desta guerra. Ao mesmo tempo, os patrões globais continuam a movimentar-se para controlarem os recursos do planeta. Nós opomo-nos ao capitalismo global e ao nacionalismo que são as causas da guerra. Ao contrário, temos que promover a guerra de classes, contrariando a indústria bélica e a despesa pública na guerra, e toda a lógica da guerra, desenvolvendo mobilizações horizontais mais amplas por parte dxs trabalhadores e das coletividades.

Deste modo, insistimos no perigo de se cometer o erro de defendermos a “nossa” nação ou o “nosso” país, fazendo ressaltar as nossas posições anti-nacionalistas e de negação/recusa, já que o nosso inimigo está no “nosso” país e o estado nacional ou a burguesia nacional são “nossos”. Pelo contrário, pretendemos construir a solidariedade entre todxs xs proletarixs e destacar o carácter global dos estados capitalistas.

Confirmando os nossos valores históricos de internacionalismo, solidariedade e parentesco global, para além das fronteiras, reafirmamos a nossa oposição a todos os crimes e massacres perpetrados pelo capital e pelo Estado, desde o genocídio dos povos negros e indígenas que hoje continua no Brasil, na América Latina e em todo o Sul Global, até à destruição do meio-ambiente provocada pela lógica dos Estados, a ganância e os mercados que ameaçam a própria existência de vida no nosso planeta.

Comité de Relações da Internacional de Federações Anarquistas (CRIFA)

Marselha, 20 de Março de 2022

Срещу войната, за глобална солидарност

Комисията за връзки към Интернационала на анархистките федерациии (IAF-IFA) се срещна в Марсилия на 19-20 март 2022 г. и обсъди въпроси относно продължаващата война в Украйна. Въпреки че има различни възгледи по някои точки между федерациите-членки, по които се ангажираме да продължим обмена и конструктивната дискусия, от дискусията се появиха важни общи точки.

Ние осъждаме престъпната агресия срещу Украйна, насърчавана от руското правителство, наред с всички милитаризми, и сме солидарни с потиснатите хора от двете страни на границата, насърчавайки активна подкрепа за жертвите на конфликта, за бежанците, дезертьорите и затворниците от всички страни на тази война и нейното потенциално разширяване. В контекста, в който действат нашите различни федерации, ние също така трябва да разобличим и да се противопоставим на ролята на НАТО, САЩ и ЕС в създаването на предпоставките, позволяващи на руската държава да атакува по-слабия си съсед със съучастието на своята марионетка Беларус. Ние осъждаме възхода на авторитаризма по света през последните години, ставайки свидетели на нарастващата роля на армиите в публичните политики. С настоящата ситуация особено силно подчертаваме нарастващата милитаризация на обществото в контекста на нарастващото превъоръжаване в целия ЕС, на фона на общи призиви за европейска армия, в ущърб на социалните разходи.

Бедните и потиснати хора по света винаги са губещи във войните. Те се превръщат в пушечно месо, изкоренени от домовете си и изправени пред бедност и болести в резултат на тази война. В същото време глобалните шефове продължават да работят за контрол на световните ресурси. Ние се изправяме срещу глобалния капитализъм и национализма, които са причините за войната. Вместо това трябва да водим класова борба, противопоставяйки се на военната индустрия и публичните разходи за война и цялата логика на войната, и да насърчаваме по-широка хоризонтална мобилизация на работниците и колективите.

Ние също така подчертаваме опасността от това да не правим грешката да защитаваме „нашата“ нация или „нашата“ държава, като подчертаваме антинационалистическите и пораженчески/отказни си позиции, тъй като нашият враг е в „нашата“ страна и това е „нашата“ национална държава или национална буржоазия. Вместо това ние се стремим да изградим солидарност между всички работници и да подчертаем глобалния характер на капиталистическите държави.

Потвърждавайки историческите си ценности на интернационализъм, солидарност и глобално родство отвъд границите, ние потвърждаваме опозиция си срещу всички престъпления и кланета, извършени от капитала и държавата, от геноцида на чернокожите и коренното население, който продължава днес в Бразилия, Латинска Америка и навсякъде в Глобалния юг, до унищожаването на природата, извършено от логиката на държавите, печалбата и пазарите, което застрашава самия живот на нашата планета.

В постоянната война на потисниците срещу потиснатите виждаме влошаването на условията за живот на бедните хора по света поради пандемията и регионалните войни, които започнаха през последните години, като следствие от нарастващите цени на основните стоки и по-нататъшните разходи за въоръжение поради военната икономика. Специално подчертаваме трагедията на мигрантите, маргинализираните и расиализирани хора, които са лишени от най-основните права, и заставаме редом с последните, забравените, дискриминираните, срещу държавите, капитализма, фашизма, расизма, патриархата и експлоатацията.

Източник: https://i-f-a.org/2022/04/04/against-the-war-for-global-solidarity/

Flyer issued by CNT-AIT / Volante de la CNT-AIT / Flugfolio eldonita de CNT-AIT

Flyer issued by CNT-AIT / Volante de la CNT-AIT / Flugfolio eldonita de CNT-AIT

The New World is “moving along … or die”

Cédric Chouviat was one of those who get up early to earn a living in a world suffocated by unenforceable standards and where the exploitation of workers is growing behind a discourse that constantly praises the “uberization” of work.

He was a delivery man in one of these City Capitals where the bourgeoisie reigns supreme, where the dogsbody required by capitalism must only pass and not halt, where a “self-entrepreneur” can no longer find room to park his van.

The Branly avenue and the Suffren avenue belong to these beautiful places in Paris forbidden to proletariat, forbidden to Yellow Vests. In these avenues where money is sweating everywhere, workers are only tolerated. They are places in which the police are there to enforce every day the social segregation.

On January 3, in the corner of these two streets, Cédric Chouviat, as he was entitled, wanted to film the police officers who were monitoring his delivery activity.

The policemen did not like it, they imposed him a choke key and a deadly ventral tackle which fractured his larynx.

Cédric Chouviat died victim of all this social bestiality, he was the quiet father of five children and was forty-one years old.

The CNT-AIT Assembly in Toulouse, January 8, 2020

EL NUEVO MUNDO ES “QUE TE MARCHAS … O TU MUERES”

Cédric Chouviat fue uno de los que se levantaron temprano para ganarse la vida en un mundo sofocado por estándares no aplicables y donde la explotación de los trabajadores está creciendo detrás de un discurso que alaba constantemente la uberización del trabajo.

Él era un repartidor en una de estas Ciudades Capitales donde la burguesía reina suprema, donde las “pequeñas manos” del capitalismo, los explotados y precarios, solo deben pasar ; donde un “auto-emprendedor” ya no puede encontrar espacio para estacionar su camioneta.

La avenida de Branly y la avenida de Suffren pertenecen a estos hermosos lugares en París que tienen prohibido por los proletarios, prohibido pasar con chalecos amarillos, a esas avenidas que sudan dinero y donde solo se tolera a pena a los trabajadores, lugares en los que la policía está allí para imponer la segregación social perpetual.

El 3 de enero, en la esquina de estas dos calles, Cédric Chouviat, como tenía derecho, quería filmar a los agentes de policía que supervisaban su actividad de entrega.

No les gustó a los policias que impusieron una llave de estrangulamiento y una placa ventral mortal que le fracturó la laringe.

Cédric Chouviat murió víctima de toda esta bestialidad social. Era el tranquilo padre de cinco hijos y tenía cuarenta y un años.

La Asamblea CNT-AIT en Toulouse, 8 de enero de 2020

La Nova Mondo “cirkulas … aŭ mortas”

Cédric Chouviat estis unu el tiuj, kiuj ellitiĝas frue por gajni vivon en mondo sufokita de neplenumeblaj normoj kaj kie ekspluatado de laboristoj kreskas malantaŭ diskurso, kiu konstante laŭdas la uberigon de laboro.

Li estis liveranto en unu el ĉi tiuj ĉefurboj, kie la burĝaro regas supere, kie la malgrandaj manoj de kapitalismo devas nur pasi, kie “mem-entreprenisto” ne plu povas trovi ĉambron por parkumi sian kamioneton.

La avenuo Branly kaj la avenuo Suffren apartenas al ĉi tiuj belaj lokoj en Parizo, kiuj estas malpermesitaj al flavaj veŝtoj, al tiuj avenuoj, kiuj ŝvitas monon kaj kie laboristoj estas nur toleritaj, lokoj, kie la polico estas tie por devigi apartigon. ĉiutaga socia.

La 3an de januaro, en la angulo de ĉi tiuj du stratoj, Cédric Chouviat, kiel li rajtis, volis filmi la policistojn, kiuj kontrolis lian liveran agadon.

Ili ne ŝatis ĝin, ili trudis sufokan ŝlosilon kaj mortigan ventran plafonon, kiu frakasis lian laringon.

Cédric Chouviat mortis viktimo de ĉiu tiu socia besteco, li estis la trankvila patro de kvin infanoj kaj havis kvardek unu jarojn.

La Asembleo de CNT-AIT en Tuluzo, 8 januaro 2020

La rivoluzione sociale prima o poi si diffonderà nel Kurdistan turco

La rivoluzione sociale prima o poi si diffonderà nel Kurdistan turco

Da Zaher Baher dell’ Haringey Solidarity Group e Kurdistan Anarchist Forum

Di seguito è riportato il risultato della mia visita nel Nord Kurdistan in Turchia dal 02/11/14 all’ 08/11/14 come membro di una delegazione del Regno Unito, organizzata da Campagna di Pace in Kurdistan (PIK), Partito Democratico Popolare (HDP) e Congresso della Società Democratica (DTK).

Durante la visita abbiamo avuto la possibilità di incontrare molte organizzazioni, tra cui partiti politici, sindacati locali e regionali, co-sindaco di Diyarbakir e Suruc, il Coordinamento degli aiuti umanitari ai profughi, Campi Profughi, Villaggi al confine di Kobane, rappresentanti di Movimento delle Donne Libere e Democratiche, Associazione per i Diritti Umani, i rappresentanti del Partito democratico Regionale, Associazione degli Avvocati di Diyarbakir ed infine l’incontro con la Federazione delle Famiglie dei Detenuti.

Durante il nostro incontro con le persone abbiamo avuto totale libertà di porre le domande riguardo la situazione, le loro responsabilità, il loro approccio ai problemi che si trovano ad affrontare, e le loro attività attuali e future.

Non vi è dubbio che ciascuna delle organizzazioni di cui sopra era sovraccarica di lavoro, carente di fondi, aiuti umanitari e la mancanza di sostegno da parte del governo centrale. Questo avveniva per i seguenti motivi:

a – La guerra in Kobane aveva creato un grosso problema nella regione a causa del numero enorme di profughi dalla città e dalla comunità Ezida da Shangal (Sinjar Province). Questo ha creato un grosso problema per ciascuno dei suddetti dipartimenti.

b – La lentezza del processo di pace tra PKK e il governo turco, che si è quasi fermato. Questo, ovviamente, ha reso il popolo arrabbiato, frustrato e deluso.

c – Il proseguimento della guerra a Kobane ha causato ancora più uccisioni e lo spostamento di persone, mentre non vi è alcuna speranza evidente di sconfiggere l’Isis. Ci sono prove che il governo turco sta sostenendo l’Isis. Queste sono le ragioni per cui aumentano le manifestazioni e le proteste e la risposta viziosa da parte della polizia che destabilizza ulteriormente la situazione.

L’osservazione più importante durante la nostra visita è la frammentazione delle organizzazioni, e la formazione di una varietà di gruppi in luoghi diversi. Alcuni di questi erano vecchi, ma molti sono cresciuti durante l’ultimo paio di anni. Ciascuno di loro sta lavorando per il progresso della società verso una situazione di stabilità, pace, libertà, giustizia sociale, diritti umani, c’era qualche segno di coordinamento tra di loro.

Molti di questi enti si sono formati automaticamente e si fanno forza da soli al di là della situazione attuale e del governo centrale. Questo è un motivo per cui si è creata un po’ di tensione tra loro e il governo. E’ sorprendente notare che il Comune di Diyarbakir è eletto dal popolo kurdo, ma non ha alcun contatto né con il capo della polizia o il governatore di Diyarbakir. Questo è il caso anche di altri dipartimenti. Per esempio, quando abbiamo chiesto all’Associazione dei Diritti Umani se hanno scritto alla polizia per il loro comportamento e le molestie verso le popolazioni locali, hanno risposto dicendo che “Non vi è niente da scrivere visto che mai ci rispondono.” Ci sono molte scuole curde, ma lo Stato non le riconosce. Le persone però sostengono fortemente queste e sono fiduciose che un giorno possano costringere lo Stato a riconoscerle. E’ interessante come la gente sta sfidando il potere e lo stato. C’è un potere nel potere. C’è ” il potere del popolo ” e la gente ci crede, si lavora per questo, la gente ha fatto forza su sé stessa malgrado il potere dello stato ed è diventata pratica e forte. Questo è il metodo della gente: riprendersi in mano il potere usurpato da un’ elite minoritaria. Anche se questo non è difficile nelle città dove la stragrande maggioranza sono curdi e credono nei cambiamenti. Così la rivoluzione sociale parte dal basso della società, e non dall’alto.

Dopo 28 anni di guerra, il PKK ha capito che deve cambiare la direzione delle sue lotte, i suoi obiettivi e la sua strategia altrimenti il suo futuro non sarà migliore del futuro di altri movimenti,

A mio parere il PKK o almeno la fazione dominante all’interno del PKK, ha preso la decisione giusta e la giusta direzione mettendo a tacere le armi e aprendo la sua mentalità, sostituendo alla strategia delle forze militari il potere delle persone, alla rivoluzione politica la rivoluzione sociale. L’onda della rivoluzione sociale è così forte che sarà estremamente difficile per chiunque o per qualsiasi partito politico cambiare la sua direzione figuriamoci fermarla. E’ diventata una cultura, in particolare per le giovani generazioni, che si sono rese conto che è l’unico modo per sfidare il potere, per sfidare il sistema e apportare grandi cambiamenti.

Attraverso il dialogo con la gente, sono così fiduciosi di poter apportare cambiamenti. All’incontro con il Movimento delle Donne Libere e Democratiche, c’erano 9 donne presenti. Ci hanno detto come affrontano il problema delle donne nella società, come la violenza domestica, stupri e altri abusi, come sostengono gli individui ed il metodo per renderli sicuri e affrontare il loro problema. Alcune di loro hanno parlato della loro esperienza e ci hanno detto perché hanno aderito al movimento, in realtà sono quasi diventate altre persone. Prendono parte al campo della pace delle donne, condividendo gli obiettivi, discutono i libri che leggono e lavorano con le donne della federazione democratica di Kobane . Quindi abbiamo chiesto loro se ci fossero gruppi gay o lesbiche a Diyarbakir. In risposta ci hanno detto “ci sono un paio di gruppi in città, abbiamo contatti con loro e noi siamo delle loro sostenitrici accanite.” E ‘incredibile vedere in una città come Diyarbakir che c’è un movimento di donne con molto coraggio e apertura mentale che sostengono ciò.

La Federazione delle Famiglie dei Detenuti (Tuhad-FED) è un altro gruppo con cui abbiamo avuto un paio di ore di incontro. Questo gruppo si è formato nel 1996 in maniera pubblica. Dispone di 14 volontari, la metà delle quali sono donne che lavorano instancabilmente. La maggior parte dei soci fondatori del gruppo ha avuto un’esperienza carceraria molto amara, sono stati torturati o detenuti per un periodo di tempo. Il suo co-presidente della federazione è ancora in carcere. Questa federazione è molto attiva ed ha contatti regolari con le famiglie ed i genitori dei detenuti. Li sostengono per tenersi in contatto, trovare un avvocato per i detenuti e finanziare le famiglie dei più poveri per visitare i loro cari in carcere.

Questo gruppo è in contatto con diversi gruppi all’estero e localmente con l’Associazione per i diritti umani (IHD). Nel nostro incontro con l’IHD, hanno confermato che la polizia ha arrestato molte persone alla manifestazione del 06/10 e 07/10 (2014) contro l’autorità turca. Ciò quando molte migliaia di persone sono fuggite da Kobane in Turchia contro la volontà del governo. Le manifestazioni sono state contro la politica silenziosa dello stato della Turchia che sostiene l’Isis. Il capo dell’ IHD ha confermato che soli 5 minuti prima del nostro arrivo, un paio di persone sono venute nel loro ufficio per informarli che i loro figli, di età compresa tra 16 e i 17 anni, sono stati portati via dalla polizia. Essi sono stati informati del fatto che durante la manifestazione 42 persone e 2 poliziotti sono stati uccisi, 1.128 persone sono state arrestate tra cui 53 bambini, e 221 sono ancora in carcere.

In un incontro con il co-presidente di uno dei sindacati che lavora in un ospedale, lei ha confermato l’arrivo di 128 feriti e alcune persone ferite gravemente al loro ospedale. La polizia ha fatto irruzione nell’ufficio del sindacato e in ospedale un paio di volte per scoprire se qualcuno che ha aiutato le persone a Kobane è stato ricoverato in ospedale. Quando hanno trovato malati e feriti da Kobane lei e le altre infermiere hanno subito vessazioni, abusi verbali ed hanno preso i loro documenti di identità.

Nel nostro incontro con l’Associazione degli Avvocati di Diyarbakir, abbiamo incontrato 5 Avvocati. Ci hanno detto che hanno circa 1000 avvocati nella regione del Kurdistan che lavorano in diversi dipartimenti, si occupano di difesa dei diritti delle donne e dei bambini o lavorano presso i centri di assistenza legale finanziati dallo stato. Hanno confermato che grandi cambiamenti non hanno avuto luogo dall’inizio del processo di pace. Loro sono ottimisti e ritengono che la situazione migliorerà entro il prossimo anno, quando cambierà la costituzione. Hanno sottolineato che c’era un sistema di cauzione, ma questo non si applica a coloro che sono coinvolti in cause politiche e le loro cause devono essere risolte in tribunale. Quando abbiamo chiesto loro di fare denunce circa il comportamento della polizia, mi hanno risposto “Non riteniamo che ne valga la pena perché la polizia non ascolta e non cambierà il suo atteggiamento.”

Hanno confermato che 2000 studenti sono stati arrestati e in tutta la Turchia 3000-4000 persone sono ancora in carcere e questo nonostante la costituzione turca in cui si afferma che le persone non dovrebbero essere arrestate per attivismo politico o opinione. Tuttavia, se si appartiene a una certa parte politica o scoperto in possesso di una sorta di bandiera o striscione con slogan di incitamento all’odio, si diventa perseguibili di arresto.

I drammi dei rifugiati continuano:

Dalla caduta di Mosul, in Iraq, da parte dell’Isis e il genocidio degli Eyzidis e l’inizio della guerra in Kobane, la regione del Kurdistan in Turchia è sopraffatta dai rifugiati provenienti da Kobane e Sinjar. Più di 100.000 Eyazedis sono fuggiti, molti di loro sono finiti nel Kurdistan iracheno e altri 18000 sono arrivati in Turchia. Ci sono anche circa 4000 di loro in uno dei campi appena alla periferia di Diyarbakir. Il co-sindaco di Diyarbakir ha confermato che non vi è stato alcun sostegno da parte delle Nazioni Unite. La gente della regione ha donato denaro per le tende, cibo e vestiti. Ha detto che ” il 90% della donazioni e aiuti è arrivato al comune di Diyarbakir dalla gente locale e solo il 10% dallo stato. ” Ci ha detto che lavorano molto duramente per fornire beni di prima necessità, come tende, cibo, vestiti, acqua calda, energia elettrica, docce, ambulatori medici e le scuole ai loro figli. Ha detto che hanno grandi difficoltà perché tutti i servizi devono essere effettuati da volontari; non hanno abbastanza persone. Inoltre mancava personale qualificato, medici, infermieri, letti, ambulanze e medicine. Il governo turco non li supporta nella fornitura di servizi e tutto è stato organizzato dai Comuni.

Abbiamo incontrato anche il sindacato della Regione sud est dell’ Anatolia in cui Gabb è responsabile del coordinamento degli aiuti umanitari ai profughi. Questo ente è composto da 286 membri, di cui il 30% sono donne. Essi eleggono 7 persone come parte attiva del comitato. La metà del loro budget proviene da tutti i Comuni della regione che hanno contatti all’estero. Gabb ci ha detto di avere un piano intensivo per i prossimi 3 mesi per il coordinamento tra i campi profughi, tra i profughi di Kobane e Shangal e anche con la Turchia per ottenere informazioni e sostegno umanitario. Essi intendono anche classificare le persone per sesso, età, salute e altri problemi. Hanno confermato che sovrintendono e sostengono 9 campi di rifugiati, in cui 4 di loro di Eyazidis da Shangal. Hanno confermato che già intorno ai 6000 di loro sono tornati nel Kurdistan iracheno, ma ha ricevuto 96 000 di più che si sono stabiliti a Suruc, e 2840 a Mardin.

Abbiamo anche visitato il campo profughi degli Eyazidis dove vivono oltre 4 000 persone. Queste persone si sono lamentate per la qualità del cibo, l’acqua calda, i medici e gli infermieri. Ci hanno detto che a causa della mancanza di trasporti ci vogliono 15 giorni per essere trasferiti in un ospedale e i rifugiati senza denaro devono pagare per il loro trattamento sanitario.

In Suruç, abbiamo visitato il campo profughi di Kobane che è stato istituito il 15/09/14. Hanno le stesse agevolazioni dei rifugiati di Shangal. Sembrava vivessero in condizioni ragionevoli. Ci hanno detto che hanno 15 medici, 20 infermieri e molti altri su chiamata a prendersi cura di loro. Sembra che siano più felici dei rifugiati di Shangal, probabilmente a causa dei seguenti fattori:

a – Sono molto vicini a Kobane, da dove vengono, e questo psicologicamente influenza, rispetto agli Eyazidis lontani da Shangal.

b – I rifugiati a Kobane ritengono che il loro soggiorno è temporaneo e torneranno a casa presto. Gli Eyazidi hanno poche speranze di tornare perchè l’Isis controlla stabilmente la loro regione.

C – I rifugiati di Kobane hanno avuto il tempo di uscire di casa e alcuni sono riusciti a prendere i loro oggetti di valore con loro. Gli Eyazidis, d’altra parte sono stati posti di fronte alla strage immediata. Hanno lasciato tutto alle spalle e molti dei loro parenti sono stati uccisi. Centinaia di donne sono state rapite dall’ Isis ed il numero di donne vendute per schiavitù sessuale a seguito delle incursioni è ancora sconosciuto.

d – I rifugiati provenienti da Kobane l’hanno lasciata mentre c’erano ancora persone dietro a combattere le forze dell’Isis. Gli Eyazidis sono amareggiati verso le forze di Massoud Barzani (I peshmerga), ci hanno informato che non appena l’ Isis è arrivato i Peshmerga si sono ritirati ed hanno lasciato massacrare gli Eyazidi. Il ritiro del Peshamerga è un mistero e nessuno sa se è avvenuto su ordine di Massoud Barzani, per un accordo tra Isis, il governo turco e Barzani o qualcos’altro. Quando abbiamo parlato con la gente nel campo Eyazida alcuni di loro non nascondono la loro rabbia e la frustrazione contro i Peshmerga di Masoud Barzani.

Il governo turco ha cambiato la sua tattica, ma non la sua strategia contro il popolo curdo:

Ovunque la gente ha una cosa in comune: ‘Non c’è stato alcun cambiamento di rilievo dal momento del cessate il fuoco del dicembre 2012.’ La soppressione e l’oppressione sono in corso, ancora la comunità curda è emarginata, ancora si può vedere una grande differenza tra curdi e città turche.

Non c’è molto sostegno da parte del governatore della città o dal governo centrale ai Comuni che sono controllati dal popolo curdo. La comunità curda soffre molto della disoccupazione e di problemi di salute. Le persone vivono ancora in grande paura sia per la loro sicurezza o è timorosa che i figli siano molestati, rapiti o detenuti senza ragione.

E’ vero che il popolo kurdo ha ora il controllo dei suoi Comuni, e ha creato molte organizzazioni, associazioni, sindacati e una varietà di gruppi. Tuttavia, ricevono molto poco o nessun aiuto da parte del governo. Si è notato che i curdi hanno spinto maggiormente la loro causa e il governo turco non ha avuto altra scelta che accettare. Ciò può essere dovuto alla speranza del governo di diventare un membro dell’UE. Anche i curdi hanno semplicemente rifiutato la vecchia situazione. Essi sono pronti a combattere e non vogliono fermare la loro rivoluzione sociale, che è al suo inizio.

Possono succedere tante cose, ma niente che può far deragliare la rivoluzione sociale:

La situazione è molto tesa e delicata. Il processo di pace sembra essersi fermato. Kobane è ancora assediata, l’ Isis è ancora una grande minaccia per la regione e rimuovere Assad dal potere sembra non essere possibile per il momento. Gli Stati Uniti e il resto dei paesi occidentali potrebbero mettere in atto una chiara politica o una strategia per sconfiggere l’Isis e il governo turco non è serio nella trattativa con il PKK. Questi fattori hanno un impatto diretto o indiretto sulla situazione in Turchia.

Tuttavia, i fattori più importanti di cui sopra che potrebbero far deragliare la rivoluzione sociale sono:

a –La fine del cessate il fuoco da parte del PKK e il ritorno alla guerriglia. Questo sarebbe un disastro per la società turca e la comunità curda. Non c’è dubbio che questo porterebbe più uccisioni, più distruzione, più spostamento di persone, creando un sentimento d’odio tra curdi e turchi, aumentando l’ondata di razzismo e avrebbe un impatto negativo nella regione nel suo complesso e nelle regioni curda in Iraq, Iran e la Siria in particolare.

b – L’atteggiamento degli Stati Uniti e dei paesi occidentali che trattano il PKK come organizzazione terroristica non aiuta la situazione. Proseguire tale politica non porterà alcun beneficio né per curdi o ai loro alleati nella regione. Questi paesi hanno bisogno di cambiare i loro atteggiamenti sul PKK, dovrebbero capire che non è la stessa organizzazione che era nel 1990. Essi dovrebbero considerare PKK come forza principale della regione, forza molto popolare. Essa è infatti cambiata ed è progredita notevolmente negli ultimi anni. Pertanto, il PKK non può essere emarginato. Gli Stati Uniti ei paesi occidentali dovrebbero costringere il governo turco a non considerare scontato il cessate il fuoco, essi dovrebbero afferrare l’occasione per porre fine a questa lunghissima vertenza.

c – Il governo turco ha rapporti dubbi con Isis e le altre organizzazioni terroristiche nella regione. Per esempio li usa in una guerra per procura che può diventare estremamente rischiosa per la Turchia. Il presidente della Turchia, il sig Tayip Erdogan, e il suo governo dovrebbero lasciare il loro sogno di creare il vecchio Impero Ottomano nel ventunesimo secolo. Invece dovrebbero concentrarsi sui loro problemi interni, in particolare la questione curda.

d- C’è ancora una grande lotta tra i vertici militari e i politici in Turchia per il potere. Il processo di pace non è mai stato l’interesse dei vertici militari. Anche se attualmente la lotta è sempre meno efficace, l’intervento di reti di spionaggio all’interno della regione insieme con gli Stati Uniti e i paesi occidentali potrebbe rilanciare questa lotta e rafforzare l’idea nei generali di un colpo di stato militare. Questo, ovviamente, non è nell’interesse del processo di pace e della rivoluzione sociale perchè riporterebbe le vecchie politiche di repressione, l’oppressione e l’uccisione di persone innocenti e il ritorno a come era prima.

Traduzione a cura della commissione relazioni internazionali della Federazione Anarchica Italiana

Sulla crisi in Iraq

Sulla crisi in Iraq

La crisi in Iraq risale al regime di Saddam Hussein ed è proseguita con “l’attuale regime democratico” dopo l’invasione del 2003. Non c’era libertà, né giustizia sociale; nessuna uguaglianza e pochissime opportunità per coloro che erano indipendenti dai partiti al potere. Oltre alle violenze ed alle discriminazioni contro le donne e la gente comune si è creata una forbice enorme tra i ricchi ed i poveri, con i ricchi sempre più ricchi ed i poveri sempre più poveri.

La crisi in corso non è molto dissimile da quella precedente. Infatti non è che il protrarsi della stessa situazione degli ultimi decenni. La sola differenza sta nei nomi e nella forza dei partiti al potere.

I politici ed i mass-media amano dire che gli scontri in corso sono la continuazione di antiche lotte e conflitti tra le principali correnti islamiche: gli Sciiti ed i Sunniti e che queste si portano dietro una scia di sangue dagli inizi della religione islamica.

Se guardiamo alla storia delle nazioni, dei paesi e dei popoli, troviamo sempre conflitti tra i dominatori ed i dominati, tra gli sfruttatori e gli sfruttati, tra gli occupanti ed i popoli che subiscono l’occupazione, tra gli invasori e chi lotta contro il dominio, contro le autorità e contro gli Stati. Per farla breve una guerra per maggiore accumulazione e maggiori profitti.

Ciò che sta avvenendo in Iraq con “lo Stato Islamico di Iraq e Levante (Siria), Isis” non è ciò che viene dipinto dai media. Questi sono i fatti:

1. L’avanzata di Isis è opera di una piccola minoranza aiutata dalle fazioni sunnite deluse dal governo sciita a Baghdad: si tratta dei capi tribali sunniti, di esponenti del partito Ba’ath, di ufficiali del vecchio esercito e di fazioni dell’insurrezione precedente, tutti insieme per vedere come dare scacco al primo ministro iracheno Nouri al-Maliki . Quando Isis si è messo in marcia verso Mosul, conquistando la terza città del paese, non erano che meno di 2.000, mentre in città c’erano almeno 60.000 uomini tra poliziotti, soldati delle forze di intelligence e di sicurezza. Una forza molto ben equipaggiata con aerei da combattimento, carri armati e diversi tipi di armi speciali, ma questo esercito è collassato e si è volatilizzato di fronte all’Isis offrendo una scarsa se non nessuna resistenza.

2. Quello che sta accadendo è molto probabilmente un piano messo a punto da Turchia, paesi del Golfo e Governo della Regione Curda “K.R.G”, un piano noto anche a Stati Uniti e Regno Unito.

3. E’ molto difficile sapere cosa accadrà poi alla fine, dato che nella maggior parte dei casi questo dipende dagli interessi statunitensi e dei paesi occidentali, i quali valutano ogni insurrezione ed ogni movimento in base ai vantaggi o danni per i loro interessi. Fino ad ora USA e Regno Unito hanno insistito perché il popolo iracheno fosse unito e vivesse all’interno dello stesso sistema. Ma se dovessero vedere che i loro interessi vengono minacciati non avrebbero nessuno scrupolo a dividere l’Iraq in 3 mezzi-Stati tra Curdi, Sunniti e Sciiti.

4. Questa situazione ha spinto l’Iraq sull’orlo di una guerra settaria, specialmente dopo la fatwa emessa dall’Ayatollah Ali Al-Sistani, uno dei più riveriti esponenti del clero sciita, per l’armamento dei cittadini e l’arruolamento nell’esercito.

5. Per noi uno degli scopi di questa guerra è quella di contenere e strangolare il movimento democratico di massa del popolo curdo che vive nel Kurdistan occidentale (cioè in territorio siriano) e la sua amministrazione locale. Un movimento di massa che ha dimostrato come ci sia un’alternativa allo stato-nazione, al vecchio e nuovo liberismo ed al suo governo. Un movimento che ha dimostrato che non è necessario seguire le “Primavere Arabe” che hanno portato all’insediarsi di governi islamici. Inoltre questo movimento ha dimostrato che un popolo può insorgere senza il sostegno degli USA, della UE e dei loro agenti. Ha dimostrato che la rivoluzione sociale deve iniziare dal basso e non dall’alto e questo può essere raggiunto costruendo realtà locali che prendono le loro decisioni in autonomia. Questo movimento non è evidentemente utile agli interessi dei politici e del neo-liberismo, per cui la prossima mossa sarà l’attacco al Kurdistan occidentale ed al movimento di massa dei Curdi.

In base a quanto detto finora il KAF denuncia come questa guerra è stata scatenata ed imposta al popolo iracheno, crediamo che sia necessario organizzarsi al di fuori dei partiti politici, al di fuori dei sostenitori della guerra, delle istituzioni statali e dei governi; è necessario organizzarsi nei posti di lavoro, nei quartieri, nelle scuole, nelle università e nelle strade per essere uniti e contrastare la guerra, l’ingiustizia, la povertà, la fame, le disuguaglianze e la repressone che viene imposta tramite questo brutale sistema fatto di Stati, imprese capitalistiche, istituzioni finanziarie, mass media neoliberisti e servizi di spionaggio.

Kurdistan Anarchists Forum

18 giugno 2014

Traduzione a cura di FdCA-Ufficio Relazioni Internazionali.

Related Link: http://www.anarchistan.tk
http://www.anarkismo.net/article/27127
%d هاوشێوەی ئەم بلۆگەرانە: