To Struggle Against the Order of Exploitation, Tyranny and Plunder!

خەبات لە دژی سیستەمی ئیستغلال و ستەم و سەرکوت

وەرگێڕانی  ماشینی

ناڕەزایەتییەکان کە دوای دەستبەسەرکردنی زیاتر لە ١٠٠ کەس لە نێویاندا ئەکرێم ئیمامئۆغڵو سەرۆکی شارەوانیی شارەوانیی گەورەی ئەستەنبوڵ دەستیپێکرد، بەردەوامە لە پەرەسەندن. ئەو ناڕەزایەتیانەی کە خوێندکارانی زانکۆ هاتنە سەر ڕیزەکان، سەرەڕای هەوڵەکانی جەهەپە بۆ کۆنترۆڵکردنیان، دەستیان کرد بە وەرگرتنی کاراکتەری شەڕانگێزی و گەورە بوون. هەرچەندە ئەم کردەوانە لە ئەنجامی ململانێی نێوان دوو گرووپی باڵادەست کە لە پێناو دەسەڵاتدا خەباتیان کردووە دەستی پێکردووە، بەڵام ڕوونە کە ئەو توڕەییەی کە سەریهەڵدا هۆکاری زۆر لەوە زیاتری دەستبەسەرکردنی ئیمام ئۆغڵو هەیە.

بەڕێکەوت نییە کە ئەمڕۆ گەنجان، کە ئایندەیان نادیار بووە، کە زۆرێکیان ناچارن لە کاتی خوێندندا کار بکەن، کرێکارانی داهاتوو و ئێستا، لە خەباتدا دێنە پێشەوە. هەروەها ئەو تووڕەییەی کە ئازاد کراوە، دەرئەنجامی هەژاریی ملیۆنان کەسە کە بە کارکردن بژێوی ژیانیان پەیدا دەکەن، چەقاندنی ڕۆژانەیان لەژێر قەیرانی ئابووری، کوشتنی بێکۆتایی ژنان، سیاسەتی چەوساندنەوە و دەستدرێژیکردنە سەر تاکەکانی LGBTI+، کۆمەڵکوژی ئاژەڵان، هێرشکردنە سەر گەلی کورد سەرەڕای بەناو وتووێژی ئاشتی، و ئەو ڕاستییەی کە ژیانی ملیۆنان کەس بۆتە نابێ بەهۆی ستەم و سیاسەتی زۆرەملێی حکومەتەوە کشتوکاڵی دەکرێت. دەبینین ئەم توڕەییە نەک تەنها ئاراستەی حکومەتی ئاکەپە-مەهەپە، بەڵکوو ئاراستەی جەهەپە دەکات، کە ساڵانێکە بەڕواڵەت ئۆپۆزسیۆنە بەڵام لە هەموو ساتێکی سەختدا پشتیوانی حکومەت دەکات، ئەگەری تەقینەوەیەکی کۆمەڵایەتی کە لە هەموو ساتەکانی قەیراندا سەرهەڵدەدات، سنووردار دەکات و وزە بەرەو هەڵبژاردنەکان ئاڕاستە دەکات. خەڵک درکیان بەوە کردووە کە هەڵبژاردن هیچ سوودێکی نییە و جگە لە خەبات هیچ ڕێگایەکی دیکە بۆ ڕزگاری نییە. لەم خاڵەدا وا دەردەکەوێت کە وەک چۆن ناتوانرێت بە ئاسانی لە ڕێگەی ستەمەوە ڕژانی خەڵک بۆ سەر شەقام بوەستێنرێت، جەهەپەش ناتوانرێت هاوتەریب لەگەڵ ئەجێندای خۆیدا ئاڕاستە بکرێت.

لە لایەکی ترەوە پێویستە بزانین کە ئەم کردەوانە سنوورێکیان هەیە تا ئەو خاڵەی ئەمڕۆ گەیشتوونەتە ئەو ئاستە. ئەم بزووتنەوەی کاردانەوە کە هیچ سیمایەکی چینایەتی نییە و ناوەڕۆک و داواکارییە سیاسییەکانی ناڕوونە، پێدەچێت وەک ئامرازێکی ململانێی نێوان زلهێزە باڵادەستەکان بمێنێتەوە یان لەناکاو کاڵ ببێتەوە. بەڵام ئەگەر پەیوەست بێت بە خەبات و داخوازی و شێوازە بەردەوامەکانەوە، ئەوا هەڵگری پۆتانسێلی گەشەکردن و ڕادیکاڵبوون و دەستکەوتی ڕاستەقینە و بەردەوامیشە. مانگرتن و بەرخۆدانی ڕاستەقینەی کرێکاران کە لە سەرەتای ساڵی ٢٠٢٥ەوە لە شارە جۆراوجۆرەکاندا سەریهەڵداوە، ئەو بەرخۆدانەی کە ژنان و تاکەکانی LGBTI+ ساڵانێکە سەرەڕای هەموو جۆرە ستەم و توندوتیژییەک بەردەوام بەهێزتر بوون، ئەو خەباتانەی کە لە دژی لەناوبردنی ئیکۆلۆژی و کۆمەڵکوژی ئاژەڵانی دانیشتووی سەر شەقامەکان سەریان هەڵداوە، ئەوە نیشان دەدات کە ڕۆحی بەرخۆدان لەم خاکانەدا سەرەڕای هەموو شتێک پارێزراوە. ئەوانەی ئەمڕۆ ئەم شەپۆلە خەباتەیان خوڵقاندووە، سیاسەتمەدار بە عەزی و بیرۆکراتی سەندیکا و سەرمایەداری دەوڵەمەند نین؛ کرێکاران، منداڵی کرێکاران و ڕەعیەتێک کە چالاکانە بەشدارییان لەو خەباتانەدا کردووە کە باسمان کرد.

بۆیە دەکرێت شەپۆلی خەبات بە داخوازی و گوتاری چینایەتی بەهێز بکرێت و ئەمەش ڕێک ئەوەیە کە پێویستە بیکەین. پێویستە ئێمە بەشداری ئەم خەباتە بکەین نەک وەک پاڵپشتێک بۆ خەباتی دەسەڵات، بەڵکو بە شێوەیەکی ڕێکخراو، بە ڕوانگەی دەنگدانەوە بە کێشە و داواکارییەکانی ئێستای چینی کرێکار و ژنان و هەموو ئەو کەسانەی کە چەوساوە و جیاکارییان بەرامبەر دەکرێت، و گۆڕینی بۆ داواکاری بزووتنەوەکە. لە لایەکی ترەوە دەبێ هەوڵ بدەین ئەو توێژە جیاوازانەی چینی کرێکار کە لە ئێستاوە لەگەڵ مانگرتن و بەرخۆدان خەبات دەکەن، لە خەباتدا بخەینە ناو خەباتەوە.

پێویستە ئەم خەباتە لە شەقامەوە بگوازینەوە بۆ شوێنی کار و لە شوێنی کارەکەمانەوە بۆ شەقام. نابێ چارەنووسی خەبات بۆ دەمی کۆمەڵێک سیاسەتمەدار بە عەزیەوە جێبهێڵین. بۆ بەدیهێنانی ئەمەش پێویستە میکانیزمی بڕیاردان لەسەر بنەمای خۆبەڕێوەبردن لە شوێنی کار و قوتابخانە و فەزای ژیانماندا دروست بکەین، کە بتوانین باس لە کێشە ئابووری و سیاسییەکانمان بکەین و داواکارییە کۆنکرێتییەکانمان دیاری بکەین. ئەو مەکۆیانەی لە دوای بەرخۆدانی گێزییەوە سەریان هەڵدا، ئەزموونی گرنگ بوون کە لەم ڕووەوە هەمانبوو، دەبێ ئەو ئەزموونانە بە پەرەپێدانیان زیندوو بکەینەوە. ئەمە ڕێگایە بۆ ئەوەی خەبات هەمیشەیی و بەرهەمدار بێت.

بە خۆڕاگری سەردەکەوین!
هێزی ئێمە لە یەکڕیزیمانەوە سەرچاوە دەگرێت!

ئانارشۆ کوێرەکان
ئەنارکیستەکان لە ئەنقەرە
زانیاری کەوانە لە
دەستمان هەڵمەت گروپ
یەکسانی کۆمەڵگە
بێوڵاتان کولت
ئەنارکیستەکان لە ئەستەنبوڵ
ئیزمیر ئانارشی
کویر ئووشاک
سەندیکاکانی کرێکارانی ئۆتۆنۆم
أوزو يو إل جي بي تي آي كيو

فيجان إسك

+++++++++

للنضال ضد نظام الاستغلال والاستبداد والنهب!

الترجمە الآلیە

تستمر الاحتجاجات التي اندلعت بعد اعتقال أكثر من 100 شخص، بمن فيهم رئيس بلدية إسطنبول الكبرى، أكرم إمام أوغلو، في التصاعد. وقد بدأت هذه الاحتجاجات، التي يتصدرها طلاب الجامعات، تكتسب طابعًا نضاليًا وتتحول إلى جماهيرية واسعة، على الرغم من جهود حزب الشعب الجمهوري لاحتوائها. ورغم أن هذه الاحتجاجات بدأت نتيجة صراع بين فئتين حاكمتين تتصارعان على السلطة، فمن الواضح أن الغضب الذي انطلق له أسباب تتجاوز بكثير اعتقال إمام أوغلو.

ليس من قبيل الصدفة أن يكون الشباب، عمال المستقبل وعمال اليوم، الذين أصبح مستقبلهم غامضًا، والذين يضطر الكثير منهم للعمل والدراسة في الوقت نفسه، في طليعة النضال اليوم. يأتي هذا الغضب أيضًا نتيجةً للإفقار المتزايد لملايين الناس الذين يعتمدون على عملهم في معيشتهم، وضغط الأزمة الاقتصادية عليهم يومًا بعد يوم، وجرائم قتل النساء التي لا تنتهي، وسياسات القمع والهجوم ضد مجتمع الميم، ومجازر الحيوانات، والهجمات على الشعب الكردي رغم ما يُسمى بمحادثات السلام، وحقيقة أن حياة ملايين الناس أصبحت لا تُطاق بسبب سياسات الحكومة القائمة على القمع والإكراه. نرى أن هذا الغضب لا يستهدف حكومة حزب العدالة والتنمية وحزب الحركة القومية فحسب، بل يستهدف أيضًا حزب الشعب الجمهوري، الذي كان لسنوات يُزعم أنه معارض، ولكنه كان أداةً بيد الحكومة في كل لحظة صعبة، مُقيّدًا إمكانية الانفجارات الاجتماعية في كل أزمة، ومُوجّهًا طاقته نحو الانتخابات. لقد أدرك الشعب أن الانتخابات لا طائل منها، وأن لا سبيل للتحرر إلا النضال. في هذه المرحلة، بات واضحًا أن قمع المتظاهرين لا يمكن أن يوقفهم بسهولة، ولا يمكن لحزب الشعب الجمهوري أن يستغلهم بما يخدم أجندته.

من ناحية أخرى، علينا أن ندرك أن لهذه الاحتجاجات حدودًا اليوم. هناك احتمال كبير أن تبقى هذه الحركة الرجعية، التي تفتقر إلى الطابع الطبقي، والتي يكتنفها الغموض في محتواها السياسي ومطالبها، أداةً للصراع بين القوى الحاكمة أو أن تتلاشى ببساطة. مع ذلك، لديها أيضًا القدرة على النمو والتطرف وتحقيق مكاسب حقيقية ودائمة إذا ما ارتبطت بالنضالات القائمة من حيث المطالب والأساليب. منذ بداية عام ٢٠٢٥، تُظهر الإضرابات غير الرسمية ومقاومات العمال في مختلف المدن، ومقاومة النساء ومجتمع الميم رغم جميع أشكال القمع والعنف، والنضالات ضد تدمير البيئة ومجازر الحيوانات التي تعيش في الشوارع، أن روح المقاومة قد حُفظت في هذه البلدان رغم كل شيء. اليوم، ليس السياسيون ذوو البدلات الرسمية، أو البيروقراطيون النقابيون، أو كبار رجال الأعمال الأثرياء هم من يُشعلون هذه الموجة من النضال، بل العمال، وأبناء العمال، والأفراد الذين شاركوا بفعالية في النضالات المذكورة أعلاه.

لذلك، من الممكن تعزيز موجة النضال بمطالب وخطابات طبقية، وهذا بالضبط ما نحتاج إليه. يجب أن نشارك في هذا النضال، ليس كركيزة أساسية في الصراع على السلطة، بل بطريقة منظمة، من منظور التعبير عن المشاكل والمطالب الراهنة للطبقة العاملة والنساء وجميع المضطهدين والمميزين، وتحويلها إلى مطالب الحركة. من ناحية أخرى، يجب أن نسعى لإشراك مختلف شرائح الطبقة العاملة، التي تُكافح بالفعل من خلال الإضرابات والمقاومة، في النضال.

يجب أن ننقل هذا النضال من الشارع إلى مواقع عملنا، ومن مواقع عملنا إلى الشارع. يجب ألا نترك مصير النضال رهينًا بتصريحات مجموعة من السياسيين ذوي البذلات الرسمية. ولتحقيق ذلك، نحتاج إلى إنشاء آليات صنع قرار ذاتية الإدارة في مواقع عملنا ومدارسنا وأحيائنا، حيث يمكننا مناقشة مشاكلنا الاقتصادية والسياسية وتحديد مطالبنا الملموسة. لقد كانت المنتديات التي نشأت في أعقاب مقاومة جيزي تجارب مهمة في هذا الصدد، وعلينا تطويرها وإحياءها. هذا هو السبيل لاستمرار النضال وتحقيق المكاسب.

سننتصر بالمقاومة!
قوتنا من وحدتنا!

أناركيون مثليون
أناركيون من أنقرة
بيلجي
حملة قوس قزح أيدينا مجموعة
المساواة المجتمع
هيماتلوس طائفة
أناركيون من إسطنبول
إزمير أناركي
كوير أوشاك
جمعيات العمال المستقلة
أوزو يو إل جي بي تي آي كيو+
فيجان إسك

+++++++++++

برای مبارزه با نظم استثمار، استبداد و غارت!

ترجمە ماشینی

اعتراضاتی که پس از بازداشت بیش از 100 نفر از جمله شهردار IBB اکرم امام اوغلو آغاز شد، همچنان در حال افزایش است. اعتراضات که دانشجویان دانشگاه در خط مقدم آن قرار دارند، علیرغم تلاش‌های CHP برای مهار آنها، شروع به تبدیل شدن به یک شخصیت ستیزه‌جو و توده‌ای کرده است. اگرچه این اعتراضات در نتیجه درگیری بین دو دسته حاکم که در حال مبارزه برای قدرت بودند آغاز شد، اما واضح است که خشم ایجاد شده دلایلی بسیار فراتر از بازداشت امام اوغلو دارد.

امروز تصادفی نیست که جوانان، کارگران آینده و کارگران امروزی که آینده شان مبهم شده است و بسیاری از آنها باید همزمان با تحصیل کار کنند، در خط مقدم مبارزه قرار دارند. این خشم همچنین نتیجه فقیر شدن روزافزون میلیون‌ها نفری است که با نیروی کار خود زنده می‌مانند، تحت فشار قرار گرفتن آنها روز به روز تحت بحران اقتصادی، قتل‌های بی‌پایان زنان، ظلم و سیاست‌های حمله به LGBTI+، کشتار حیوانات، حملات علیه مردم کرد علی‌رغم به اصطلاح مذاکرات صلح، و این واقعیت که زندگی مردم بر اساس سیاست‌های غیرقابل‌میلیون‌میلیون‌ها تبدیل شده است. ظلم و اجبار. می‌بینیم که این خشم نه تنها علیه دولت AKP-MHP، بلکه علیه CHP که سال‌ها ظاهراً اپوزیسیون بوده، اما در هر لحظه دست‌دوم حکومت بوده و امکان انفجارهای اجتماعی را در هر بحرانی مهار می‌کند و انرژی را به سمت انتخابات هدایت می‌کند. مردم دریافته اند که انتخابات بی فایده است و راهی جز مبارزه برای رهایی وجود ندارد. در این مرحله، واضح است که مردمی که به خیابان‌ها می‌آیند را نمی‌توان به راحتی با سرکوب متوقف کرد و همچنین توسط CHP در راستای دستور کار خود نمی‌توان آنها را دستکاری کرد.

از سوی دیگر، ما باید بدانیم که این اعتراضات امروز محدودیت هایی دارد. احتمال زیادی وجود دارد که این جنبش ارتجاعی که خصلت طبقاتی ندارد و محتوای سیاسی و مطالبات آن نامشخص است، به عنوان ابزاری برای درگیری بین قدرت‌های حاکم باقی بماند یا صرفاً از بین برود. با این حال، در صورتی که از نظر مطالبات و روش ها به مبارزات موجود مرتبط باشد، پتانسیل رشد، رادیکال شدن و دستیابی به دستاوردهای واقعی و پایدار را نیز دارد. از آغاز سال 2025، اعتصابات گربه‌های وحشی و مقاومت‌های کارگری در شهرهای مختلف، مقاومت زنان و LGBTI+ با وجود انواع ظلم و خشونت، مبارزه با تخریب محیط‌زیست و کشتار حیوانات ساکن در خیابان‌ها نشان می‌دهد که روحیه مقاومت علی‌رغم همه چیز در این سرزمین‌ها حفظ شده است. امروز، این سیاستمداران کت و شلوار پوش، بوروکرات های اتحادیه یا سرمایه گذاران ثروتمند نیستند که این موج مبارزه را ایجاد می کنند، بلکه کارگران، فرزندان کارگران و افرادی هستند که فعالانه در مبارزات ذکر شده در بالا شرکت کرده اند.

بنابراین می توان موج مبارزه را با مطالبات و گفتمان های طبقاتی تقویت کرد و این دقیقاً همان کاری است که باید انجام دهیم. ما باید نه به عنوان ستونی در مبارزه برای قدرت، بلکه به صورت سازمان یافته و با چشم انداز بیان مشکلات و مطالبات جاری طبقه کارگر، زنان و همه کسانی که تحت ستم و تبعیض هستند و تبدیل آن به مطالبات جنبش در این مبارزه حضور داشته باشیم. از سوی دیگر، ما باید سعی کنیم اقشار مختلف طبقه کارگر را که در حال حاضر با اعتصابات و مقاومت ها دست و پنجه نرم می کنند، در مبارزه مشارکت دهیم.

ما باید این مبارزه را از خیابان به محل کارمان و از محل کارمان به خیابان ببریم. ما نباید سرنوشت مبارزه را به آنچه از دهان گروهی از سیاستمداران کت و شلوار بیرون می آید بسپاریم. برای این منظور، ما باید مکانیسم های تصمیم گیری خودگردان را در محل کار، مدارس و محله های خود ایجاد کنیم تا بتوانیم مشکلات اقتصادی و سیاسی خود را مورد بحث قرار داده و خواسته های ملموس خود را تعیین کنیم. تریبون هایی که پس از مقاومت گزی به وجود آمد، تجربیات مهمی بود که ما در این زمینه داریم و باید این تجربیات را توسعه و احیا کنیم. این راهی است برای ماندگاری مبارزه و دستیابی به دستاوردها.

ما با مقاومت پیروز خواهیم شد!
قدرت ما از اتحاد ما ناشی می شود!

آنارکو کوئیرز
آنارشیست ها از آنکارا
بیلگی رنگین کمان
دست های ما گروه
جامعه برابری
Heimatlos فرقه
آنارشیست ها از استانبول
ازمیر آنارشی
کویر اوشاک
انجمن های کارگری خودمختار
أوزو يو إل جي بي تي آي كيو+
فيجان إسك

+++++++++++++

Li Dijî Fermana Îstîsmar, Zulm û Talanê Têkoşîn!

Nerazîbûnên ku piştî binçavkirina zêdeyî 100 kesên ku di nav wan de Şaredarê ÎBB’ê Ekrem Îmamoglû jî heye destpê kirin, her ku diçe zêde dibin. Xwepêşandanên ku xwendekarên zanîngehan di rêza herî pêş de ne, tevî ku CHP’ê hewl dide xwe bigre dest bi karakterê xwe yê milîtantiyê kiriye û bûye girseyî. Her çend ev xwepêşandan di encama nakokiya di navbera du klîkên desthilatdar ên ku ji bo desthilatdariyê têdikoşin dest pê kiribin jî, diyar e ku hêrsa ku derketiye holê ji binçavkirina Îmamoglû wêdetir sedemên wê hene.

Îro ne tesaduf e ku ciwan, kedkarên paşerojê û kedkarên îro yên ku paşeroja wan nediyar bûye, gelek ji wan di heman demê de bi xwendinê re dixebitin, di refên herî pêş ên têkoşînê de ne. Hêrs di heman demê de encama xizanbûna zêde ya bi mîlyonan mirovên ku bi keda xwe dijîn, roj bi roj di bin krîza aborî de têne çewisandin, kuştinên bêdawî yên jinan, polîtîkayên zext û êrîşa li dijî LGBTI+yan, qetlîamên heywanan, êrîşên li dijî gelê Kurd tevî hevdîtinên bi navê hevdîtinên aştiyê, û rastiya ku jiyana bi mîlyonan mirovan a li ser bingeha polîtîkayên neçareseriyê yên li ser bingehê hikûmetê bûye sedema polîtîkayên zext û êrîşan e. zilm û zorê. Em dibînin ku ev hêrs ne tenê li dijî desthilatdariya AKP-MHP’ê ye, li hemberî CHP’ê ya ku bi salan qaşo muxalefet e, lê di her kêliya dijwar de bû stûyê hikûmetê, di her krîzê de îhtîmala teqînên civakî asteng dike û enerjiyê ber bi hilbijartinan ve birin. Gel fêm kir ku hilbijartin bêkêr e û ji têkoşînê pê ve tu rêyeke din a azadiyê nemaye. Di vê nuqteyê de diyar e ku gelê ku dadikeve kolanan ne bi çewisandinê bi hêsanî nikare were sekinandin û ne jî ji aliyê CHP’ê ve di rojeva xwe de dikare were manîpulekirin.

Ji aliyê din ve, divê em vê yekê bizanibin ku sînorên van xwepêşandanên îro hene. Îhtimaleke mezin heye ku ev tevgera reaksîyonê ya ku karakterê wê yê çînî tune ye û naverok û daxwazên wê yên siyasî nezelal in, wekî amûra pevçûnê ya di navbera hêzên desthilatdar de bimîne an jî bi tenê ji holê rabe. Lê belê, eger di warê daxwaz û rêbazan de bi têkoşînên heyî ve girêdayî be, xwedî potansiyela mezinbûnê, radîkalbûnê û bidestxistina destkeftiyên rast û mayînde ye. Ji destpêka sala 2025’an û vir ve grevên zozanan û berxwedanên karkeran ên li bajarên cuda, berxwedana jin û LGBTI+’an a tevî her cure zext û tundiyê, têkoşîna li dijî îmhakirina ekolojîk û qetlîamên li ser heywanên li kolanan dijîn nîşan dide ku li van axan tevî her tiştî ruhê berxwedanê hatiye parastin. Yên ku vê pêla têkoşînê diafirînin îro ne siyasetmedarên bi cil û berg, burokratên sendîkayan an jî karsazên dewlemend in, lê karker, zarokên kedkaran û kesên ku bi awayekî aktîf beşdarî têkoşînên li jor hatine kirin in.

Ji ber vê yekê jî bi daxwaz û axaftinên çînayetî pêla têkoşînê bi hêztir dibe û ya ku divê em bikin jî ev e. Divê em ne wek stûnek di têkoşîna desthilatdariyê de, bi perspektîfa ku pirsgirêk û daxwazên heyî yên çîna karker, jin û hemû kesên ku li ser tên çewisandin û cudaxwaziyê derxînin holê û wan bikin daxwazên tevgerê, bi awayekî rêxistinkirî tevlî vê têkoşînê bibin. Li aliyê din divê em hewl bidin ku beşên cuda yên çîna karkeran ku jixwe bi grev û berxwedanan têdikoşin, tevlî têkoşînê bikin.

Divê em vê têkoşînê ji kolanan bigihînin kargehên xwe û ji kargehên xwe jî bigihînin kolanan. Divê em qedera têkoşînê ji devê komek siyasetmedarên bi cil û berg nehêlin. Ji bo vê jî divê em li kar, dibistan û taxên xwe mekanîzmayên biryara xwerêveberiyê ava bikin û pirsgirêkên xwe yên aborî û siyasî nîqaş bikin û daxwazên xwe yên berbiçav diyar bikin. Forumên ku piştî Berxwedana Geziyê derketin holê, di vî warî de tecrubeyên me yên girîng bûn û divê em van ezmûnan geş bikin û zindî bikin. Rêya têkoşînê ya mayînde û bidestxistina destkeftiyan ev e.

Em ê bi berxwedanê bi ser bikevin!
Hêza me ji yekîtiya me tê!

Anarcho Queers
Anarşîstên ji Enqereyê
Bilgi Rainbow
Hands Me Kampanya Koma
Wekhevî
Heimatlos Cult
Anarşîstên ji Stenbolê
Îzmir Anarşî
Kuir Uşak
Komeleyên Karkerên Xweser
OzU LGBTIQ+
VeganEsk

+++++++++++

Sömürü, Zorbalık ve Talan Düzenine Karşı Mücadeleye!

İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun da aralarında olduğu 100’den fazla kişinin gözaltına alınmasının ardından başlayan eylemler büyüyerek devam ediyor. Üniversite öğrencilerinin öne çıktığı eylemler, CHP’nin kontrol altına alma çabalarına rağmen militan bir nitelik kazanmaya ve kitleselleşmeye başladı. Bu eylemler, iktidar mücadelesi veren iki egemen klik arasındaki çatışmanın bir sonucu olarak başlamış olsa da, açığa çıkan öfkenin İmamoğlu’nun gözaltına alınmasının çok ötesinde sebepleri olduğu açık.

Bugün, gelecekleri belirsiz hale gelen, çoğu zaten okurken aynı zamanda çalışmak zorunda kalan, geleceğin ve bugünün işçileri olan gençlerin mücadelede öne çıkması rastlantı değil. Açığa çıkan öfke, emeğiyle geçinen milyonların giderek yoksullaşmasının, ekonomik kriz altında her geçen gün ezilmelerinin, sonu gelmeyen kadın cinayetlerinin, LGBTİ+’lara yönelik baskı ve saldırı politikalarının, hayvan katliamlarının, sözde barış görüşmelerine rağmen Kürt halkına dönük saldırıların ve milyonlarca insanın hayatının iktidarın baskı ve zora dayalı politikalarıyla çekilmez hale gelmesinin de bir sonucu. Bu öfkenin yalnızca AKP-MHP iktidarına değil, yıllardır sözde muhalif görünen ama her zor anında iktidarın payandalığını yapan, her kriz anında açığa çıkan toplumsal patlama olasılığını dizginleyen ve enerjiyi seçimlere yönlendiren CHP’ye de yöneldiğini görüyoruz. İnsanlar, seçimlerin bir işe yaramadığının ve kurtuluş için mücadeleden başka bir yol olmadığının farkına varmış durumda. Gelinen noktada, sokağa çıkan insanların baskıyla kolay kolay durdurulamayacağı gibi, CHP’nin de kendi ajandası doğrultusunda yönlendirilemeyeceği görülüyor.

Öte yandan, bu eylemlerin bugün geldiği noktanın sınırlarının olduğunu da görmemiz gerekiyor. Sınıfsal nitelik taşımayan, politik içeriği ve talepleri belirsiz bu tepki hareketinin, egemen güçler arasında çatışmanın aracı olarak kalma ya da bir anda sönümlenme olasılığı oldukça yüksek. Ancak hâlihazırda süren mücadelelerle, talepler ve yöntemler bağlamında bağ kurulması halinde, büyüme, radikalleşme ve gerçek, kalıcı kazanımlar elde etme potansiyeli de taşıyor. 2025 yılı başından bu yana çeşitli şehirlerde ortaya çıkan fiili grevler ve işçi direnişleri, kadınların ve LGBTİ+’ların her türlü baskıya ve şiddete rağmen yıllardır güçlenerek sürdürdükleri direniş, ekolojik yıkıma ve sokakta yaşayan hayvanlara yönelik katliamlara karşı ortaya çıkan mücadeleler, bu topraklarda direniş ruhunun her şeye rağmen korunduğunu gösteriyor. Bugün bu mücadele dalgasını ortaya çıkaranlar da, takım elbiseli siyasetçiler, sendika bürokratları ya da zengin kodamanlar değil; işçiler, işçi çocukları ve saydığımız mücadelelerde aktif bir şekilde yer almış özneler.

Dolayısıyla, mücadele dalgasını sınıfsal talepler ve söylemlerle güçlendirmek mümkün ve yapmamız gereken de tam olarak bu. Bu mücadeleye, iktidar kavgasının payandası olarak değil, örgütlü biçimde, işçi sınıfının, kadınların ve ezilen, ayrımcılığa uğrayan herkesin güncel sorun ve taleplerini dillendirerek ve hareketin talepleri haline getirme perspektifiyle dahil olmalıyız. Öte yandan, zaten grevlerle ve direnişlerle mücadele eden işçi sınıfının farklı kesimlerini mücadeleye dahil etmeye çalışmalıyız.

Bu mücadeleyi sokaktan işyerlerimize, işyerlerimizden sokağa taşımalıyız. Mücadelenin kaderini bir grup takım elbiseli politikacının ağzından çıkacaklara bırakmamalıyız. Bunun için işyerlerimizde, okullarımızda ve yaşam alanlarımızda, ekonomik ve politik sorunlarımızı konuşacağımız ve somut taleplerimizi belirleyeceğimiz özyönetime dayalı karar mekanizmalarını oluşturmalıyız. Gezi Direnişi sonrasında ortaya çıkan forumlar, bu konuda sahip olduğumuz önemli deneyimlerdi ve bu deneyimleri geliştirerek tekrar canlandırmalıyız. Mücadelenin kalıcı ve kazanım elde edici olabilmesinin yolu da budur.

Direne direne kazanacağız!
Gücümüz birliğimizden gelir!

Anarko Queerler
Ankara’dan Anarşistler
Bilgi Gökkuşağı
Bizim Elimizde Kampanya Grubu
Eşitlik Topluluğu
Heimatlos Kültü
İstanbul’dan Anarşistler
İzmir Anarşi
Kuir Uşak
Otonom İşçi Birlikleri
ÖzÜ LGBTİQ+
VeganEsk

 

++++++++++++

To Struggle Against the Order of Exploitation, Tyranny and Plunder!

The protests that started after the detention of more than 100 people, including IBB Mayor Ekrem İmamoğlu, continue to grow. The protests, in which university students are at the forefront, have started to gain a militant character and become mass despite the CHP’s efforts to contain them. Although these protests started as a result of the conflict between two ruling cliques struggling for power, it is clear that the anger that has been unleashed has reasons far beyond the detention of İmamoğlu.

Today, it is no coincidence that young people, the workers of the future and the workers of today, whose future has become uncertain, many of whom have to work at the same time as studying, are at the forefront of the struggle. The anger is also a result of the increasing impoverishment of millions of people who survive by their labor, their being squeezed day by day under the economic crisis, the endless murders of women, the oppression and attack policies against LGBTI+ people, the massacres of animals, the attacks against the Kurdish people despite the so-called peace talks, and the fact that the lives of millions of people have become unbearable due to the government’s policies based on oppression and coercion. We see that this anger is directed not only against the AKP-MHP government, but also against the CHP, which for years has been supposedly oppositional, but has been the government’s stooge in every difficult moment, restraining the possibility of social explosions in every crisis and directing energy towards the elections. People have realized that elections are useless and that there is no other way for liberation except struggle. At this point, it is clear that the people taking to the streets cannot be easily stopped by repression, nor can be manipulated by CHP in line of its own agenda.

On the other hand, we need to recognize that there are limits to what these protests have become today. There is a high probability that this reaction movement, which has no class character and whose political content and demands are unclear, will remain as a tool of conflict between the ruling powers or simply fizzle out. However, it also has the potential to grow, radicalize and achieve real, lasting gains if it is linked to existing struggles in terms of demands and methods. Since the beginning of 2025, wildcat strikes and workers’ resistances in various cities, the resistance of women and LGBTI+ people despite all kinds of oppression and violence, the struggles against ecological destruction and massacres of animals living on the streets show that the spirit of resistance has been preserved in these lands despite everything. Today, it is not politicians in suits, union bureaucrats or rich tycoons who are creating this wave of struggle, but workers, children of workers and individuals who have actively participated in the struggles mentioned above.

Therefore, it is possible to strengthen the wave of struggle with class demands and discourses, and this is exactly what we need to do. We should be involved in this struggle, not as a pillar in the struggle for power, but in an organized way, with the perspective of articulating the current problems and demands of the working class, women and all those who are oppressed and discriminated against, and turning those into the demands of the movement. On the other hand, we must try to involve different sections of the working class, who are already struggling with strikes and resistances, in the struggle.

We must take this struggle from the street to our workplaces and from our workplaces to the street. We must not leave the fate of the struggle to what comes out of the mouths of a group of politicians in suits. For this, we need to create self-governing decision-making mechanisms in our workplaces, schools and neighborhoods where we can discuss our economic and political problems and determine our concrete demands. The forums that emerged in the aftermath of the Gezi Resistance were important experiences we have in this regard and we must develop and revitalize these experiences. This is the way for the struggle to be permanent and to achieve gains.

We will win by resisting!
Our strength comes from our unity!

Anarcho Queers
Anarchists from Ankara
Bilgi Gökkuşağı
Bizim Elimizde Campaign Group
Eşitlik Topluluğu
Heimatlos Kültü
Anarchists from Istanbul
Izmir Anarchy
Kuir Uşak
Autonomous Workers’ Associations
OzU LGBTIQ+
VeganEsk