جشنواره جهانی به یاد دیوید گریبر

ترجمە : آراز توفان

این فراخوانی‌ست که نیکا، همسر دیوید و چند تن از دوستانش منتشر کرده‌اند تا به یاد او در سراسر جهان در چارچوب کارناوالی گردهم آییم. دیوید گریبر ناگهان ما را ترک کرد.

دیوید می‌توانست نپسندد که فقط چند دوست نزدیک با لباس‌هایی کدر برای درگذشتش جمع شوند. او برای انقلاب و تغییر جهان و منزلت فردی زندگی می‌کرد و اگر یک خاکسپاری بر اساس گذشته و فقط خودش برگزار می‌گشت، ناراحت می‌شد.

اکنون که جای خالی دیوید در زندگی‌های ما احساس می‌شود، بهترین فرصت است که نظراتش را زندگی کنیم تا یادش را. آنارشیسم برای دیوید «چیزی‌ست که می‌سازیم» تا اینکه هویتی باشد. با همین دید شیطنت‌آمیز عمل‌گراست که ما تصمیم گرفتیم یک جشنواره یادبود برای او برپا کنیم، کاروان شادی که رو به آینده دارد: آینده‌ای اسرارآمیز و شوخ، لبریز از همبستگی. یک محور جشنواره مزاح‌گویی به مرگ خواهد بود که می‌تواند بهترین برخورد به وضعیت دلهره‌آور باشد. همگان می‌دانیم که دیوید دوست داشت شوخی کند و حتا آخرین کلماتی که به زبان آورد یک لطیفه بود.

دیوید مانند یک گربه بود و چندین زندگی داشت. بسیاری از کسانی که او را از طریق توئیتر، خواندن کتاب‌ها یا شرکت در کنفرانس‌هایش ملاقات می‌کردند، دوستش می‌شدند و خانواده و مخاطبانش را بزرگ‌تر می‌کردند. بسیاری از دوستان دیوید او را از نزدیک ندیدند. این دوستان پارچه چهل‌تکه‌ای از ساکنان جاده پورتوبلو، وبلاگ‌نویسان منفرد، استادان دانشگاه، مهاجران بی‌مدرک شناسایی، چندین نسل از فعالان، هنرمندان راک و بی‌شمار جوانان، دانشجویان، شورشیان و اعضای جنبش‌های اجتماعی هستند. همگان احساس می‌کردند که دیوید بخشی از زندگی‌اشان بود و بسیاری می‌خواهند کارش را پی بگیرند و نزدیکش باشند. گویی او ۵۰۰۰۰ برادر و خواهر و ۲۰۰۰۰۰ دوست خوب داشت. بدین جهت کارناوال یادبود برای دیوید همه جا در فضایی باز خواهد شد تا کسانی که می‌خواهند از میان ما بتوانند خود را نزدیک به او احساس کنند.

او در ونیز درگذشت، شهری که اغلب به دیدارش می‌رفت. دیوید همین که می‌توانست لباس مبدل می‌پوشید. او هر بار که از ونیز بازمی‌گشت ماسک و جامه‌های ونیزی می‌آورد. کارناوال ونیز پیش از آن که به یک کالای گردشگردی تبدیل شود یک فضای سیاسی برای دمکراسی رادیکال بود. در آن زمان نه کسی سیاه بود نه سفید، نه پیر و نه جوان، نه زیبا و نه زشت، نه ندار و نه دارا، همه ماسک بودند.

دیوید در جنبش‌های ضدسرمایه‌داری دهه ۹۰ و دوهزار میلادی فعال بود. او تشابهات مقاومت‌ناپذیر بین تجربه‌ی یک کارناوال و یک شورش را می‌شناخت. دقیقاً ۹ سال پیش در چنین روزی، ۱۷ سپتامبر، فراخوانی شنیده و جنبشی زاده شد. دعوت ساده بود:«وال استریت را اشغال کنید – خیمه‌ای بیاورید.» دیوید یکی از ده‌ها هزار نفری بود که سازماندهی شدند و اشغال کردند. مابقی به تاریخ ربط دارد. امروز ما شما را به راه‌اندازی کارناوال یادبود برای دیوید فرامی‌خوانیم، جشنواره‌ای برای یکشنبه ۱۱ اکتبر، هر جا که هستید.

با الهام از جنبش «اشغال وال استریت» و اصل میکروفون باز، ما از شما می‌خواهیم که در هر فضایی کارناوال را برگزار می‌کنید زمانی را در نظر بگیرید که مردم بتوانند حرف بزنند و نظراتشان را مطرح کنند. این تجمعات می‌توانند از زندگی و سخنان دیوید بگویند و آینده‌ای که هم‌اکنون آغاز می‌شود، تصور کنند. دیوید می‌توانست بگوید:«چنان زندگی کنید که گویا همین حالا آزاد هستید.»

هر مکانی می‌تواند تبدیل به محل برپایی کارناوال یادبود شود: خانه خودتان در حالی که بخشی از نوشته‌هایش را که علاقه دارید می‌خوانید؛ جمعی از فعالان که میل دارند خیابان‌ها را تسخیر و مجمع عمومی توده‌ای برپا کنند؛ گروهی از دانشگاهیان در یک سالن سمینار یا مبارزانی که در خط مقدّم هستند؛ شمایی که در یک مکان اشغال‌شده (اسکوات) هستید یا در یک سفر مردم‌شناسی به سر می‌برید؛ کسانی که در یک اردوی اعتراضی هستید یا در موزه‌ای. اصل کارناوال ساده است:«ماسکی بیاورید» (البته بیش‌تر برای کارناوال تا کروناویروس).

چندین مراسم تاکنون برنامه‌ریزی شده‌اند از جمله در پارک زوکوتی نیویورک، در روژآوا، در زاد (منطقه برای دفاع)، در کره، در اتریش، در برلین و در لندن. اگر شما در نظر دارید مراسمی برگزار کنید برای ما ای-میل بفرستید و بنویسید چه می‌خواهید بکنید تا ما بتوانیم آن را منتشر کنیم و مردم بتوانند شرکت کنند. ما قصد داریم پخش مستقیم آنلاینی از کارناوال‌های یادبود سازماندهی کنیم که جزئیاتش را دیرتر در اختیار همگان خواهیم گذاشت. همچنین امکانات هماهنگی اختلاف ساعت را منتشر خواهیم کرد.

ای-میل: carnival4david@riseup.net

دوستدار شما در ماتم و سازماندهی

نیکا و دوستانش